allah rahmet eylesin

Allah Rahmet etsin hepsine.

Esma..

Yeni fark ettim yazını kusura bakma...

Allah aldığı yerde huzur versin..

Başta kaybettiğiniz yakınınız olmak üzere o elim depremde vefat edenlere Allah'tan rahmet diliyorum, varsa günâhları affetsin rabbim.
Ve bir daha böyle acılar göstermesin.
Dilerim müteahhitler artık inşaat yaparken cepleri kadar insan hayatını da düşünürler bundan sonra.
Saygılar sayın yazarım.

Size ve felâkette hayatını kaybedenlerin yakınlarına başsağlığı dileklerimi sunuyor, hayatını kaybedenlere Allah'dan rahmet niyaz ediyorum.
Öyle bir felaketi tekrar yaşamamayı umuyorum ancak, yapılmayanları görünce, yeni bir felakete de açık olduğumuzu düşünüyorum.
Allah, Milletimizi korusun.

Saygılarımla.

Allah Rahmetinden Cümlesini ayırmasın.

Amin-Ecmain-İnşaAllah...

Japonya'daki depremden sonra arkadaşım Takachi'ye gittim. Onu bulduğumda farkettim ki geride kalanların sağlığını sormak bile kolay değil. Yakında bir gün birileri aynı zorluğu benim karşımda yaşayacak. "İstanbul'daki yakınların iyi değil mi?" sorusuna vereceğim yanıt ise şimdiden kanımı donduruyor.

:((((

17 Ağustos depreminde hayatını yitiren sizin yakınınız ve diğer bütün vatandaşlarımızın mekanları cennet olsun.

Yıktı geçti ama yüreklerdeki hasar onarılacak gibi değil.

Allah'tan sabırlar diliyorum. Sevgilerimle.

bende ahirete göçen tüm insanlara rahmet diliyorum kabirleri nur makamları cennet olsun

canım sanada tüm ailelere sabırlar diyorum
rabbim bir daha göstermesin
saygım sevgimle

en güzel cümleleri ve hisleri yine bir şair dile getirdi o günün bir sonrasında.

bu vesile ile paylaşma imkanı sunduğunuz için teşekkür ederim
ve Allahu tealadan ölenlere rahmet kalanlara sabır dilerim...

BİZLER/ 17 Ağustos 1999
(Aşağıdaki şiir büyük Marmara depreminin ertesi günü
Zühal Voigt tarafından yazılmıştır)

Biz
Bizleri bilirsiniz..
Bir yaz gecesi öldük!!
Gövdemize gömüldük!!

Karanlığın dibinden
Sessizliğin içinden
Böğürdü, taştı birden
Yakaladı kıskıvrak
Uyuyan bedenleri
Çeliktendi elleri
Buzlu ateş gözleri
Ve taştandı yüreği...

Aman dileyen dudaklarımız açık kaldı
Parça parça oldu rüyalarımız
Ulaşamadı birbirine
Can yoldaşımıza uzattığımız parmaklarımız
Boşlukta cevapsız yankılandı adaklarımız..

Biz
Bizleri bilirsiniz...
Bizler Mehmet’iz Ayşe’yiz Ali’yiz
Bizler yaşlıyız, genciz
Bizler bebeğiz...

Ağaçlar inledi, deniz kükredi
Gökler yere indi, toprak delindi
Sağır duvarlara çarptı dualarımız
Dört yana savruldu yaşamlarımız
Daraldı, eksildi soluklarımız
Ardarda ezildi organlarımız
Peşpeşe kayboldu umutlarımız
Ve sevgilerimiz de bizi terketti
Yaşamın ortasına bir nokta kondu
Gelecek yok oldu ve zaman dondu..
Mahşerin dört atlısı koptu ufuktan
Ve güneş karardı
Ve geceleşti
Tahta, taş ve topraklar pençeleşti
Boğdu
Bizi
Sevgili
Evlerimiz!!!

Biz
Bizleri bilirsiniz...
Bir yaz gecesi öldük
Gövdemize gömüldük...

Belki gözlerinizde, bir damla yaşız şimdi
Belki yutamadığınız, bir kaşık aşız şimdi
Belki yanan, ağrıyan, kederli başız şimdi
Belki asılmış yüzler, çatılmış kaşız şimdi
Belki birilerinin göğsüne vicdan olduk
Belki bazılarının gönlüne iz’an olduk
Kiminizin ceplerini dolduran kârız belki
Kiminizin içini dağlayan yâr’ız belki
Ama siz de çok iyi biliyorsunuz ki
Biz artık herşeyde, her zaman varız şimdi!!!

Biz
Bizleri bilirsiniz..
Biz yüzleriz, biz binleriz, onbinleriz
Biz anneyiz, biz babayız, biz dedeyiz
Biz kardeşiz ve komşuyuz ve askeriz
Biz sizdeniz, biz sizdeyiz, sizinleyiz!!

Bir yaz gecesi öldük
Gövdemize gömüldük!!

Biz öldük, siz yaşayın!
Ve bizi unutmayın!
Bizi HİÇ unutmayın!!!
18 Ağustos 1999

Zühal Voigt

Hassasiyetiniz vesilesiyle ayak uyduruyorum hislerinize. Acı günü unutmama ve ders çıkarma dileğimle. Depremde yaşamını yitiren tüm sevdiklerimize Allah'tan rahmet diliyorum. Yakınlarına da sonsuz sabır....