KİTAP
MÜZİK
ATÖLYE
- 1354 Okunma
- 12 Yorum
- 0 Beğeni
SUSUYORUM
Zaman su gibi… Biz ise hayatın içinde figüranlarız. Bir rol var oynayacağımız. Doğaçlama ya da yaratanın öngördüğü gibi ilerleyen bir akış. Tıpkı, suyun mercaında ilerlediği gibi. Geriye doğru bir akış değil . Olması gerektiği gibi hep ileriye doğru.
Alışıyoruz. Her şeyi kabulleniyoruz. İlk çığlığımızı attığımız günden bu güne her şeye alışıyoruz. Bebeklikten yaşlılığımıza gelinceye kadar geçen süre içinde hayata uyum sağlıyoruz veya sağlayamıyoruz.
Kabullenemediğimiz olaylar karşısında isyanlarımız bir çığ gibi büyüyor sonra giderek küçülüyor, önemini zamanla yitiriyor.
Zaman her şeyin ilacı derler eskiler. Yürekte, acılar dinmese de galiba alışıyoruz acılara.
Her gün şehit haberlerini aldığımızda yürekteki acı dinmiyor aslında sadece alışıyoruz…
Anaların gözyaşlarını, feryatlarını seyretmek alışkanlık yaratmış olmalı. Seyretmek istemediğimiz şehit cenazelerinin sıklığından olmalı bu kaçışımız.
İnsan en çok korktuğu şeyden kaçıyor. İnsanoğlu her şeye alışıyor, alıştırılıyor, unutuyor, unutturuluyor…
Zaman, en büyük tesellisi… Başka da çaresi olmadığı için en büyük avuntusu olsa gerek…
Gazetelere bakmaya korktuğum bir sabah yine… Her an flaş bir haber düşebilir manşetlere. Yine acı, yine göz yaşı…
Başka söze gerek var mı sizce… Susuyorum… Yapacağım başka bir şey de yok galiba...
YORUMLAR
susuyoruz hep birlikte acısı yüreğimizi dağlaya dağlaya:((( tşkler canım sevgilerimle
Ve yine bir Mahşet ve Yine şehit haberi. Çukurcada yola döşenen mayının patlaması ve yine 11 tane taze fidanların kırılıp dünyadan alınması....... ateş düştüğü yeri yakar ve hep öyle oluyor.. Bir ah vah diyor ve baş sağlığı diliyoruz ve sonra unutuyoruz suçlu zaman ve zamane yönetenleri....... sevgimle kalın Nermin hanım ve teşekkürler...
Susturulsak da susmuyoruz . Susar gibi yapıyoruz .Gazetelere bakmıyoruz çünkü neler yazacağı önceden belli.
Bizim sesimiz bizde kilitli değil , susmasını bildiğimiz gibi konuşmasını da biliriz . Hele şu kış uykumuzdan bir uyanalım.
Halk sesi ,Hak sesi . Sevgilerimle sizi kutluyorum ..
Sevgili Nermin..Toplum olarak sus ! denilmiş ve hep susturulmuşuz...
Ne zaman kendimiz olsak hep bir kıskaç altında /ayıp-günah- aman o ne der- bu ne der...Bir türlü orta yolu bulamamışız...
Buldurmamışlar..
Ne tv ne gazete okumuyorum..Ortalık karıştı.Daha karışacağıda geride
Rabbim cümlesine yardım ihsan etsin..
Sevgiyle kal canım.
Nermin kardeşim ne doğru tespitler.
Acı aralığımız yükseldi, çok çok büyük acılarda yıkılıyoruz.
O kadar çok şehit haberi, o kadar çok vahşete uğrayan hanım haberleri izliyoruz ki, verdiğimiz tepki ufak kalıyor.
Susmak bir yerde çaresizliğimizden. Acı olaylara ne tepki vereceğimizi bilmemekten olsa gerek.
Selam ve sevgiler güzel kardeşime.
Sevgili Nermin hanım ben son bir yıldır gazetelere ve Tv lere bakmaktan itina ile kaçınıyorum. Çünkü alacağım haberlerin beni hiç mutlu etmeyeceğini ve hep üzüntüler içinde bırakacağını biliyorum.
Alışmak demişsiniz ya, alışılmıyor aslında, yalnızca olanları kanıksıyor ve ona göre davranışlarımızı geliştiriyoruz. Eminim PAVLOV'UN KÖPEKLERİ adlı eseri biliyorsunuzdur.
Güzel ve düşündüren bir yazı idi. Sevgiler yüreğinize
aslında susmuyorsun, susmuyoruz... güvenilen devletin çökertilmesine aval aval bakıyoruz...
tepkilerimizi biriktiriyoruz... İnşaAllah patlayacak bu birikimler...
yeter be!
Bu kadar ihanet yeter artık!
daha çok şeyler yazarım ama burası yeri değil ...
duyarlı yüreğine selam olsun uzaklardan değerli kardeşim nermin
Ahhh... Benim can bacım Ah...
Her şehit bu vatanın öz evladı...
Ben kazasız , belasız bitirdim geldim.
Şimdi iki yiğidim var orduda bir evladım, biri damadım.
Allah tüm diğer evlatlarla beraber benimkileri de korusun..
Selamlarımla can bacı...
Şehit haberleri içimi yakıyor. Kendi ülkemizde sınırlarımız içinde kayıp vermek ne acı. Duyarlılığını kutlarım. Ruhları şadolsun. Sevgilerimle.
Yazınızda belirttiğiniz gibi alışıyoruz...Alıştırılıyoruz.
Bütün bunlara rağmen susmamak... yanlış olanı haykırmak gerekir diye düşünüyorum.
Yazınızı beğenerek okudum.Tebrik eder, saygılarımı sunarım.
Sonuna kadar katılıyorum sana. Artık ne televizyon ne gazete...Hiç birini görmek istemiyorum. Ama başımızı kuma gömerek de bu acıların önüne geçemeyiz. Susmamak lazım...
İnadına konuşmak...
Sevgiler Nermin Abla.
