KİTAP
MÜZİK
ATÖLYE
- 1736 Okunma
- 12 Yorum
- 0 Beğeni
AYAKKABICI
Halil, düşünceli düşüneli saçlarını karıştırdı. Sakalları uzamış bakışları çok donuktu.
Yürümez oldu insanlar biye dert yandı Halil. Arabalar çıktı çıkalı, kimse ayağını yere değdirmiyor.Sonra dikkatini önüne bıraktığım iskarpinlere verdi. İskarpinlerin ökçeleri yenmiş ve çamur içindeydi.
Başını kaldırdı sordu:
-Nasıl bu hale geldi iskarpinler? Böyle ökçelerden bir kaç tane tamir etsem dükkanın kirasını ödeyebilirim dedi.
-Arabam olmadığı için 5 kilometre yol yürüdüm. Üstelik patika yoldan geçtim . Gördüğün gibi parçalandı. Yenisini alacak durumun yok dedim.
Ayakkabıcı yıllar öncesini düşündü ; umut dolu canlı dinamik ve yakışıklıydı. Nasıl da yıllar hızlı hızlı geçmiş onu nerelere getirmişti. İflasın eşiğindeydi.
-Biraz çabuk olur musun daha iki kilometre yolum var. Yürümeye devam edeceğim dedim.
- Yarım saate biter dedi Halil. Başini öne eğdi ve çalışmaya başladı. Çalışırken hep düşünürdü. Bu yüzden ona düşünen adam lakabını takmışlardı.
Şeker hastasıydı. Halil’in şekeri çok yüksekti. Hele karısından ve kızından ayrıldıktan sonra şekeri hiç düşmemişti. İlaç alamıyor ve yüksek şekerden dolayı senelerdir hiç kaçırmadığı orucunu bile tutamaz hale gelmişti.
-Nereye gidiyorsun diye sordu ve ayakkabıları parlatmaya başladı..
-Nereye gittiğimi bilmiyorum. Boşversene sen! Bir an evvel bitir ve çok fazla para isteme .
Bir an evvel kaybolmak istiyorum, çünkü işsizim, iş bulamıyorum. Bulduğum işlere ise çok az para veriyorlar dedim.
Halil tekrar başını kaldırdı;
-Bak yüzüme! Benim gözlerimin bebeğine! Bak! Ne görüyorsun ?
Sen söylemeden ben cevaplayım ; Acı ...acı...
Yalnıızm kimsem yok üstelik kızım var ama yok sayılır annesiyle yaşıyor. Kırk yılda biir görüyorum. üstelik oğlumu askerde yitirdim ve kapımı kimse çalmaz oldu. Geçenlerde bir postacı geldi. Mektup oğlumdan , canım oğlumdan. Şehit düşmeden önce yollamış...
Hastayım hasta...Sen ....Sen ne derdin var ama yok olmak için çabalıyorsun dedi.
İşte o an Halil’in yaşadığı acıyı gözlerinde gördüm ve esas o zaman kaybolmak istedim...
Kendimden utandım...
YORUMLAR
hüznün fırtına gibi esip ibret ağaçlarını sallarken nefes aldığımız havanın bile büyük nimet olduğunu hatırlatan güzel bir yazı...yaşamın içindeki en kötü zamanda kendimize acıdığımız an iki kez kaybetmişiz demektir....
yüreğinize sağlık..
saygılarımla....
canandemirel
Hüzünlü ve güzel bir yazı..
Kutlarım değerli arkadaşım.beğeniyle okudum..
canandemirel
Canan hanim:) yine dokturmussun incileri keyifle okudum huzunluydu yuregine saglik guzellikler seninle olsun saygilar
canandemirel
Ben de sayeniz de geriye dönerek tekrar göz attım.
Sevgiyle kalın...
Bakın tekrar okuyorum öykünüzü ve ikinci kez yorum yazmak istiyor ellerim sayfanıza. Özletiyorsunuz:)Tamam ben bir hafta yoktum, uzak kaldım ama döndüğümde 2-3 yazınıza kavuşmayı hayal ediyordum:)Aşkolsun...
canandemirel
Yaşamın içinden kurgularla donanımlı yazınızın satır araları çok şey anlatıyor...
Kutlarım.
Saygılarımla
canandemirel
" Ne oldum değil, ne olacağım " diye düşünülmesi gerektiğini bir kez daha hatırlattı yazınız.
Yaşam, insan hayatı dalgalanmalarla dolu.Ne zaman, kimin ne olacağı hiç belli değil.Onun içindir ki ; sahip olunanlarla mutlu olmasını bilmek, ve yaşamı öyle idame ettirmek gerektiğine inanıyoruım.Bedenin en yalan söylemeyen organı gözlerdir.Dil, hiç konuşmasa ve sussa da insan, gözler çok şeyi en doğru şekilde anlatır.Acıyı da...sevinci de...yürekten geçeni de.Görmek gerek, bakmak değil.
Ve oğlunun şehit olduğundan biraz öncesi alınan mektup...
Şehitler...Terör örgütü ve onun uzantısı siyasal yapı ile, hemen her yerde, edebiyat sitelerinde dahi yandaş destek sürdüğü sürece bizler haykırıp durmaya devam edeceğiz." Şehitler ölmez, vatan bölünmez " diye.Ancak; unutulan bir şey var.Ateş düştüğü yeri yakıyor...
Çok anlamlı bir yazı.
Tebrik ediyor, saygılarımı sunuyorum.
canandemirel
Sevgilerimle...
dertler hep saklıdır....konuşursan söyler söyleme derdini söylersem derdimi.seninkini alt eder...dertsiz insan varmıki...ilerleyen saatte içlendirdin be usta...saygılar
canandemirel
Kimlerin ne derdi var uzaktan bilemiyoruz, güzel paylaşıma teşekkürler Canan kardeşim, selam ve sevgiler.
canandemirel
canandemirel
Teşekkür ve sevgilerimi iletiyorum...
Yanılmıyorsam bir film sahnesiydi: Profesör sınıftakilere "Bu katı temizleyen müstahdemin adını kimler biliyor?" diye sormuş ama yanıt alamamıştı. Bize Halil'i tanıştırdığınız için teşekkür ederim. Sevgilerimle.
canandemirel
Ben de yazarken sıkıntılı anlar yaşadım. Yanımda olduğunuız için teşekkür ve sevgilerimi yolluyorum...
Çok duygulandım. Hayat bazılarına daha mı zor. Yaşananlar derecelendirilebilir mi? Acının şiddeti mesela. Tebrik ederim. Çok başarılıydı. Sevgilerimle.
canandemirel
Yine anlam yüklüydü. Sizin olduğunuz yerde hep mana var yürek var. Bakışların yetişemediği iksir var. Harika bir öykü ve içimizi sızlatan bir kapanış. Üçüncü bir göz oldunuz yine.Tebrik ve teşekkür bir arada.
canandemirel
Beğendinseniz ne mutlu bana, sevgilerimle...
