Ey mala, mülke, paraya, şana, şöhrete, güvenip, insan olmayı bilmeyip, kaçınılmaz o gün geldiğinde başı kıbleye konulacak aciz biz kullar...

Beden denen et yığını toprağa gömüldüğünde börtü böcek iştahla sömürdüğünde can bedenden gittiğinde, hangi mal fayda olacak şaşkın biz kullar...

Durmadan biriktirip saklayan fakire, muhtaca, yoksula, öksüze dağıtmayan malından fayda bekleyen gafil biz kullar...

Hesap günü geldiğinde, mizan defteri dürüldüğünde, zenginin fakirden ayrılmadığı yerde parasız fakir biz kullar...

Cahilce tamah ederken vara yoğa, hiç bakmadın sen acize fukaraya gözlerinde ki perde çok kalın uyuyan biz kullar...

Evim var, malım var diye atarkan caka, döşerken rengarenk eşyaya, çula sokakta gezerken kasıla kasıla gönül köşkü boş duran garib biz kullar...

Mutluluk aradın durdun hiç bıkmadan malla, parayla, eşyayla avundun hiç korkmadan, hesap günü gelir vazgeçilir bu dünyalıktan alık biz kullar...

Rezil-rüsva bir hayatın sırtına yüklediği ganimetlerle, soyundan gelen haram mimetlerin verdikleriyle hangi çeşmenin suyu duru akar da temizlenir günahkar biz kullar...


Fakirim, acizim, çaresizim
sorgu günü vicdanımla önündeyim,
nefsin elinde sürgündeyim,
sen blirsin beni ya RAB diyelim...


Yurdum, aşım, suyum yüreğimdir benim. Hem söyler hem gezerim. Sağım, solum neresi bilen ben değilim. Hayatta varken yok olunur bunu bilir bunu söylerim...


Sevgi ve saygılar...


Hülya Akyıldız