//I still believe and I know and I hope, someday you and me, will find ourselves in our life again...//




//Bugünlerde bir küsüyor, bir barışıyorum hayatla...//

Ne bileyim, belki kırgınlıklarım geliyor aklıma, belki can yanmalarım...Çözemedim bu burkluğu, huysuzluğu...

//Karmakarışığım bugünlerde...//

Anlamaz bazen insanlar...

Anlamazlar, ama bilseler anlamanın, o karma karışıklığı yaşamaktan daha kolay olduğunu...

//Bilseler karma karışıklığı yaşamanın, anlamaktan daha zor olduğunu...//

Öyle güçsüz ve yorgun hissediyorum ki kendimi...Babamın güçlü elleri çekip çıkarsa beni bu umutsuz hallerimden, annemin sıcak kucağında uyusam bu gece, arınıp tüm kederlerimden...

Beni üzen ne varsa veya kim, silinse bu gece ay ışığının hüzmeleriyle...

//Tüm aynalarımı kırdım içimde, yüzümü göremiyorum...//

Bakamıyorum gözümün bebeğinde yanan acıya ve seni bulamıyorum harelerimde...Her bir kırık parça canımı acıtıyor, daha çok kanıyorum sana... Sarsana yaralarımı, silsene karalarımı, nolur anlasana bu karma karışıklığımı...

Satır satır soluklanıyorum bu limanda...

//Hala inanıyorum ve biliyorum ve umuyorum, birgün sen ve ben biribirimizi bulacağız hayatımızda yeniden...//

Tüm aynalarımı kırdım içimde...

Elim, ayağım, yüreğim kanıyor...

Dokunma yanarsın ezberbozan, dokunma kanarsın...

Ya gel, yada boşver bu gönül hasretinle yansın...