insanlığımızın gözleri

• 13 Ağustos 2011 Cumartesi 11:48:18

İNSANLIĞIMIZIN GÖZLERİ

Şimdilerde hepimiz çiçeksever olduk. İnsanlar renk renk, çeşit çeşit… Renkleri ve zevkleri tartışmaya niyetim yok. Lakin ortak bir noktada birleşme noktasında son derece firavun olan insanlık benim bu denememdeki tespitimde son derece teslimiyetçi kendine(Maalesef üzülerek söyleyebilirim ki güzelliklerde bir türlü birleşemeyen insanoğlu aşağıdaki değineceğim mevzuda gizli bir bağla bütünleşiyorlar adeta aynileşiyorlar).

Evet, çiçeksever demiştim… Küreselleşen dünyanın halvetileşen, münzevileşen insanı önce dünyaya(küreye) sonra toprağına, sonra insanına en son ve en fecisi de kendine el oluyor. Modern çağımızın insancıklarının her daim suratlarında gezdirdikleri nadide ve vazgeçilmez çiçekleri var. Çoğu zaman bitki olarak biliriz biz bu çiçeği ama bizim uzun zamandır saksılarımız da çiçek addederek büyüttük onu, hala büyütüyoruz… Saksılarımız da çok orijinal bu arada şimdilerin tabiriyle imitasyon değil. Bu saksılar bize doğuştan bahşedilmiş, renkleri farklı olsa da malzemeleri aynı. Evet, artık bu çiçeği takdim etme zamanı geldi: Meşhur çöl bitkisi Kaktüs! Bize bahşedilen saksı ise gözlerimiz. Biz göz saksımıza ağlamaya ağlamaya kirpiklerimizden kaktüs çiçekleri dirilttik. Gözümüze bir şey kaçmadıkça yağmur inmez oldu bu kıtlık çeken çöl kumlarına. Gözlerimiz çölleşti her gün… Kalbimizin bebekleri ölüyor bir bir… Ne güçlü bir susuzluk tufanı, ne önüne geçilmez bir kasırga…

Çünkü biz biliyoruz ki gözyaşı kalbi diri tutar, yumuşatır, pamuk gibi kılar, nur gibi saydamlaştırır. Oysa şimdi diken yağıyor gönlümüze ve gönlümüz bir gram acımıyor ZİRA TAŞA DİKEN BATSA KANAR MI?

KAKTÜS GİBİ KİRPİKLERİMİZ
SEMASI MASMAVİ
SAPSARI ÇÖL OLMUŞ GÖZBEBEKLERİMİZ
GÖZSUYU UZAKALRDA BİR SERAP, BİR SANRI
AĞLAMAYA AĞLAMAYA KURUMUŞ KUYULARIMIZ
İÇİ ÖLÜMDEN BİLE KARANLIK GÖZLERİMİZİN

ACİL BİR GAP PROJESİ GEREKLİ BİZLERE
HEM DE ÇOK İVEDİ…

(NOT: GAP’ın açılımı: Gönülleri Arındırma Projesi)

(NOT 2: Lütfen bir miktar ağlayalım)



Mahya–2011