Bazen ayrılık sobeler fark edemezin

• 13 Ağustos 2011 Cumartesi 09:53:24

“Mutluluktan kaçtım da geldim bu sefer, e biraz yorgunum-yani nasıl yorulmayayım ki aşka, sevgiye, bir tatlı söze kalbimi alışık mı sanıyorsunuz?”

…her insan gibi basit ama özel duygularım olmuştur. Açıkçası pek beceriklide sayılmam gönül meselelerinde ki bu bile bir açlıktır kendi içimde… Yani açım işte sevgiye, bir bebek gibi göz önünde olmayı, öpülmeyi, sarılmayı, kollanmayı istiyor ya bu koca bedenim-ne deseniz haklısınız biraz!

—şimdi kendi başıma saatlerce düşünebilecek zamanım var. Bir şeye üzülmek, hüzünlenmek, hani sessiz ama derinden ağlanır ya, işte onu başarmak bile ayrılık yükünden kurtarmaya yeter kalbi… Ama ben onu bile beceremeyecek kadar acizim işte! Bırakın bedenim ezilsin, hak etme meselesi değil bu-olması gereken muammalı bir durum hali… Ben ki yazabildiğim için şanslı sanıyorken kendimi, hiçte öyle değil aslında kalp ayrılığa çarpıp, aşktan tokat yiyince!

Sözün özü, “aşk azarlamış beni, defalarca uyarmış- ben inadına yalnızlığı seçmişim…”

Şimdi deli gibi sağa sola kayıyor harfler,
Duygularda bir nokta gibi son buluyor…
Ne desem, ne yazsam ayıba kaçacak
Bir korku vardı içimde, gerçeğe dönüştü
Yani bir “eyvallah” yeter mi bilmiyorum ama
Ben kendi içimde öldürmüşüm aşkı, sevgiyi…
Şimdi yüzüm yok insanlara karşı
Şimdi deli gibi kaçma zamanı her şeyden!

Bu da böyle olsun, bir aptallıkta benden hediyem olsun ayrılıklara… Zaten en kolayıdır kötüyü yazmak ki marifetlidir insanoğlu da bu konuda. Sevgiyi, iyiyi, güzeli yazmak hep zor olmuştur/ çünkü basittir birini sevmek, saf duygular içerir, yalandan uzak, kötülüğe düşman gibidir… Ama insanız ya hep farklı ve imkânsızı başarma merakındayız, sevmeler hep bir adım sonra da kalıyor ya-işte orada ayrılık sobeliyor, fark edemiyorsun bile…

Yani, bazen anlamakta zorlanırdım bu “yani” sözünü kullananlara, şimdi o kadar net ki kafamda her şey… İstem dışı bir laf dolaşıyor bedenimde, yani ayrılık hiç bu kadar acı vermemişti bana. Yani sözü bile ne kadar değerli varlığımın yanında, en çok belki de bu durum yakıyor canımı…

Neyse, “olmadı, bu hiç olmadı! Yakışmadı bize…”

Emre Onbey (sizden biri/belki sen)