Şu dört duvar, yanlizligim.
Duvara çarpip geri gelen hasretinin yankısı..
Delikanlım..Sevdigim,
Şimdi yüzüm yok bendeki tek, silik, belli belirsiz resmine bakmaya..
Gülüyorsun, o en masum gülüsün dudaklarında..
Oysa şimdi, Kor düşmüş yüreğine..
Cehennem alevleri sarmiş dört bir yanını..
Baharlarında karlar yağmiş aşk filizlerine..
Gözlerin ağlamakli..
O bana lanet edip gittiğin gün,
Ağlamıyorum lan diyişin kulaklarımda..


Los bir mum ışığında bir kalemim birde kağıdim eşlik ediyor sana olan özlemime.. Sen cikip gittigin günden beri her yer her şey evim yatağım bedenim küskün..
Geceler hic bu kadar zifiri karanlik olmamıstı yasadığım bu evde..Yatağım hiç bu kadar dagılmamıstı hayalinle seviştiğimde.. Duvarlar hic bu kadar soğuk olmamış hiç bu kadar üzerime gelmemişti hayat.. Senin varliğinda başkaydı değilmi dünya..Demekki sen yaşanir kılıyormuşsun bu lanet olası hayati. Demekki senle gün doğuyor, senle sabahlar oluyormus, ne acı değilmi senin yokluğunda sıradan saydıklarımın şimdi bir anlamı var....
Dinlediğim sarkilar simdi hep seni anlatir oldu bana.. Izledigim her filmde esas oglan hep sana benzemekde.. Okudugum romanda, ellerin yuzun, hatta saclarinin daginikligi anlatilmakda.. Simdi anliyorum, sensiz hic bir seyin anlami yokmus bu hayatta..

Yuzum yok simdi beni affet demeye,
Gururum el vermez sevgi dilenmeye
Bana gel gulum de diye .
Canimi iste .. sereyim önüne..
Meğer ben gözlerine yüreğine hapsolmuşum..
Sensiz bir hayatı nasıl,nasil düsünmüşüm
Farzetki aklımı kaybetmişim
Perişanım, inan mahvolmuşum..
Sana demiştim beni yüreğinden çıkarma..
Yönümü bulamam kaybolurum..
Seni sevmiyorum gülüm dediğin gün..
Hayatım son bulur oracıkda ÖLÜRÜM...


Elveda delikanlIm. Elveda yÜrek yangınım..



Elveda Sevdiğim