Bir gönül sayfasını kapattık böylece...Hayatıma girdiğin anı bile artık hatırlamıyorum...O kadar fazla anın var ki bende artık bu anılarla boğluyorum...Buraya geldim anılarım başladığı yerde bitirmeye bu gün...Boğulan ben...Kendi kendime sen hiç farkında değilsin...Farkında değilsin ve bi o kadar rahat...Gerçekten bu sevdiğim sen misin?

Yüreğimin yorgun son zamanlarda ise bilmediğim bir sebeple bir o kadar kırgın olduğumu söylüyordum...Ve bır kırgınlıklarla yola çıkmış devam etmeye çalışıyordum... İsyanlarım hayre delalet değildi kendimi çok iyi tanıyordum...Ve seni...Kendime bile itiraf etmekten korkan nasıl sana söyleyebilirdim...

İşte bu sebeple yaşadığın şehirdeyim...İçimdekileri aktarmak soğuk ve sessiz sokaklarına her şeyi gönmek için burdayım...Yüreğimde bir kelepçen vardı...Şimdi birde bileğimde...Anahtarı yüreğimdeki bende...Bileğimdeki sende çöz artık azat et diye geldim...Yüreğimdeki bana ait bileğimdeki ise sana...

Hayatımız varlıklarımızla artık tad almadığının farkındayım...Gelişin bir başlangıçın müjdesi değil. Bir gidişin elvadasıymış yeni anladım...Bir acı bırakıyor derinden...

Genede söylenenleri kulak arkası ediyorum istemeden...Bu sigara gibi bir şey...Çekince sen yanıyorsun...Dumanı ise çevrene zarar... Her şey beyinde bitiyor... Beyin ve irade sevmemeye odaklanıyorsun...Gerçi ilk günler zor oluyor... Ama zamanla alışıyorsun...

İki gündür denemekteyim...Seni ve sigarayı bırakmayı...Biliyorum her şey beyinde bitiyor...İlk önce hayallerimi öldürüp gömdüm şehrinin sokaklarına...Sonra yeni sensiz kelimeleri monte ediyorum...Dinamitle patlattım yeniden inşa ediyorum... Sağlam temellerirmi ve taşlarımı...Beynime hükmedebilirim artık...Ama gönlüme hüketmem ve de ettirmem...

Beni sevecek olan bundan sonra yüreğimdeki tüm ağırlıklarımla sevebilmeli ve taşıyabilmeli...Taşıyabilecek yürekte olmalı en az benim kadar.. Yüreğimi değil beynimi boşaltmaya geldim... Yaşadığın şehre...Yüreğim dolu...Boşaltamıyorum... Boşaltmak istemiyorum... Zamanla belki...

Bileğimdeki kelepçeyi çıkarmak iki parmağımın arasında... Tık çıktı bak işte...Ama yürek öyle mi?Ne basılacak bir düğme var... Ne de bırakacak YÜREK...Şimdi tek bir yürek var bilekle bükülmüyecek artık karşında...Şehrini sokakları artık üzerime üzerime gelmiyor artık...Önüme kattım gidiyorum ben artık...

Küçük kol düğmesi gibiyiz biz artık...Seninle...Ayrı kollarda ayrı yollarda...Akşamları bir araya gelip gönül kutumda birleşen ve sabah ayrılan...Bir aşk hikayesi şimdi bir şarkıda anılan...

" Hatırlarım bu gün gibi...Sessiz geçen son geceyi...Başın öne eğik bir suçlu gibi...Bana verdiğin hediyeyi...İki küçük kol düğmesi...( ve küçük bir kelepçe)... Bütün bir aşk hikayesi...( sözlerini tutamayan... Tutulamayan...) İki düğme iki ayrı kolda... (kelpçe başka kolda...)

BİZİM GİBİ AYRI YOLLARDA...