Bir yangın ki içinde sen varsın, ben yarım. Ey güzel rüyalarımın ayyüzlü canı ruhumun aynası suya düşen yakamozum. Sinemi dağlayan köz, avuçlarımdaki boşluk, dönüp durduğum derya. Elerimin okşadığı uzaklık. Mesafelere inat büyüyen yakınlık. Karanlığa sayıkladığım aydınlık, emekleyerek büyüttüğüm ağrı yanım, ağrıyanım.

Sabahın köründe ayaza dökülen gölgem, sokak sokak gezdirdiğim sevdam. Ey en yaban yanım, gel artık tazelensin evren. Sana büyüttüm bu gönül açlığını, sana kurudum sahralarda. Gözlerimde büyüyen vaham ol çöl ortasında.

Unutulmuş şiirlerin gibiyim dilinin ucunda, dökülsem zihninden kâğıda, sayfa sayfa açılsam bir ömür sana.

Her hülyamda bir sen varsın, yoksunluğumu hatırlatan. Bir gömlek içimdesin bir gömlek dışımda. İçimden dışıma giyinmişim seni. Hem var hem de yoksun.

En büyük zenginliğim sen iken, yoksulunum. Yoksununum.

Ne badirelerden geçtim de bir senden...

Kendi içime düşüyorum kuyu kuyu. Karanlığım.
Hep daha sonralara bırakılmış, gecikmiş aydınlığımsın.

Her gece bitiminde bırakamadığım yanımsın. Yangınımdasın.

Dualarımda yaş, yaşanansın.
Aynı yolda yürüyüp geride bıraktığınım.

Hazırlıksız bir göçün içinde bulacaksın kendini bir gün, ardında bıraktığın tek şeyse ben olacağım. Ardına her baktığında büyüyen yalnızlığım karşılayacak seni.
Ey sevgili bu yangının içinde bende bıraktığın sana bırakamadığımdır.


sude nur haylazca