yaklaşık 2 yıl once sigara kullanan bir arkadasıma dönüp sigara üzerine şiirler yazmak istiyorum dedim. Çocuk sadece dönüp yüzüme baktı o kadar.. onun için pek bir anlam ifade etmedi galiba … ama o zamanlar sigaradan nefret etmeme rağmen onun için birşeyler yapmak istiyordum.. sanki bir borcum vardı ona onun kötüye çıkan adını temizlemek zorundaydım onu sevdirmek zorundaydım… artık zaman kavramının tamamen yok olduğu bir günde ondan tiksindiğim halde aldım içtim bir tane ilk başta canımı yaktı , ama devam ettim, bir nefes daha çektim taze olan ciğerlerim sızladı birden… artık acıdan mı yoksa sigaradan mı onu tam olarak bilemiyorum.o kadar herşeyimi kaybetmiştim ki birşeye bağlanmak istedim işte bu yüzden başladım sigaraya, sonra bana çok samimi gelmeye başladı. Sigarayı içmeden önceki heves arzu sonuna doğru yaklaşırken ağır ağır yanması ve sonda : son acı nefesler, sigaranın acı tarafı, geriye kalan tarafı… bu bendim aslında her aşk a dostluğa hevesle başlayışım. Ve çok geçmeden tükenişim . Karşımdaki Masada biri oturuyor elinde sigara umrunda değil hiçbirşey ,hiç bunları düşünmeden atıyor sigarasını, bitmiş sigarasını -geçmişni- ben ise durup biten sigarayı, yavaş yavaş yanışını gözümün önünde canlandırıyorum…. Yaşıyorum