KAFANA TAKMAYA DEĞMEZ

• 10 Ağustos 2011 Çarşamba 03:26:51

Sinirliydim.Aklımdan az önceki olay bir türü çıkmıyordu.Mahalleki en sevmediğim en uyuz olduğum adam İbrahimle konuşmuştum.İbrahimle yaşıttık.Hiç bir zaman anlaşamadık.Selamlaşıp tokalaştığımız her an da bir sahtelik vardı.Acayip gıcık oluyordum ona.Az önce karşılaşmıştık.Bu yıl girdiğimiz ve sonuçları belli olan ygs-lys sınavları hakkında konuşuyorduk.O düz liseliydi.Bense Anadolu liseliydim.Konuşmaya başladı.

Benim sonuç beklediğimden iyi geldi.Evdekiler bile şaşırdı bu puanı aldığıma baya iyi davranıyorlar bana.Orta halli bir üniversiteye kapak atacağım benden bekleneni fazlasıyla verdim

Cümlenin sonunda elini omzuma koymuştu.

Bravo hakikaten senden beklenilmeyeni yapmışsın.Üniversiteye gideceksin ha tebrikler.Ben de İstanbulda hukuk tutturamayacağım sanırım.Özeller olursa belki

Yüzünde o hiç sevmediğim gülüşü vardı.

Ee işte Tarık.Sen büyük düşünüyordun ama hayal kırıklığı oldun ben küçük düşünüyordum ama gurur kaynağı oldum.Artık başaramayacağın hedefler koyma kendine

Lafını bitirir bitirmez beni konuşturtmadan arkasını dönmüş yürümeye başlamıştı.Sinirlendim.Eve doğru yol olmaya başladım.Ama içim içimi yiyordum.Arkasından tonlarca küfür ediyordum İbrahimin.O kadar ki önümdeki arabayı son anda farketmiştim neydeyse duran arabaya çarpacaktım.Arkamdan mahallenin kızlarının gülüşme sesleri geliyordu.Arada bu durum için kendime de sövdüm.Kafam bu olayla dolmuştu.Eve girdim leyla bir şekilde.Annemin hoşgeldin sözünü bile sonradan farketmiş ’Hı hı hoşbuldum’ demiştim.Girdim salona.Kanepeye oturup televizyonu açtım.Kanallara geçip durdum.Adamakıllı bir şey bulamamıştım televizyonda.Az önceki olayın siniri vardı hala üzerimde.

Birden ’Yeter’ dedim kalktım bi hışımla kanepeden.Ulan ne hakkın var lan aklıma takılıp beni sinirlendirmeye yavşak İbrahim diyip sokağa fırlamıştım.Bir iki sokak dolaşınca gördüm onu.Yanındakilere birşeyler anlatıp o iğrendiğim gülüşüyle gülüyordu.Yine ne salakça şeyler anlatıyordu kim bilir.Gittim yanına tuttum kolundan gel benimle dedim.O an orda bulunan İbrahim’in arkadaşlarından biri ’Ne oluyor birader’ diyip üstüme gelince refleks olarak sanırım sert bir şekilde yumruk attım yüzüne.’İbrahimle aramızda sakın gelmeyin sizde yanarsınız’ dedim ve İbrahim’i oradan uzaklaştırmaya başladım.Korkmuş olacaklar ki arkamızdan gelmediler.İbrahim yanımda konuşup duruyordu.

Ne oluyor Tarık hayırdır.Bir yanlış mı yaptık? Böyle milletin içinden adam mı alınır? Alo kime diyorum?

Benim ona cevabım sert ve kesindi.

Bi sus lan

İbrahim korkmuştu.Yüzünden belliydi.Yanımda sayıklıyordu.

Bir kusur işlediysem özür dilerim.Ne yapıyorsun? Ne yaptım ben sana? Tamam ne yaptıysam özür dilerim

İçime sinen tenha bir yere gelince durdum.

Şimdi söyle

dedim.

Kim ailesi için gurur kaynağı kim hayal kırıklığı? Söyle!! Benim için İstanbul hukuk Marmara Hukuk mu imkansız hedef şimdi bir defa daha yüzüme söyle! Hadi!

Bağırıyordum.Sinirliydim.İbrahim üzerindeki korkuyu yavaş yavaş atıyor gibiydi.

Bu mu yani sorun

dedi.

Tamam özür dilerim.Ama gerçek bunlar Tarıkcığım.Çemkirip durma bana

Daha da sinirlendim bu cevaba.

Şebek misin oğlum.Sinirliyim akıllı ol biraz

İbrahim’in yüzünde o iğrendiğim gülüşü vardı.

Ne yani dövecek misin beni?

Evet deyip yumruğumu suratına indirmiştim.Geri geri gitti.Sert bir yumruktu.Oda sinirlenmişti.

Sen kimsin bana vuruyorsun lan

deyip üstüme koşmaya başladı.Bende

Gel de kim olduğumu göstereyim

deyip kendimi kavgaya hazırladım.

Üstüme atıldı.Bir yumruk daha attım karnına doğru.Geri çekilmişti.Nefes nefese kalmıştı.Bir daha çullandı üstüme.Yere düştük.Debeleniyorduk yerde.Arada eliyle yüzümü tutuyordu.Bende tişörtünden tutuyor fırsat buldukça vuruyordum.Sonra o alt kısma gelince durduk.Kavga tamamen benim lehime dönmüştü.Onu etkisiz hale getirip vurmaya başladım.Suratına suratına vuruyordum.Burnu biz yerde debelenirken kanamış sanırım benim de onun da üstü kan içindeydi.Ben yüzüne vurunca kaşı da açıldı.Yüzü kan revan içindeydi.Ama ben vuruyordum hala.Sonra bir ara durdum.Bayılmıştı sanırım İbrahim.Kalkıp etrafa bakınca bizi izleyen mahallenin çocuklarını gördüm.Bir kaç tane de amca vardı.Biri bana bakıp.

Niye kavga ediyorsunuz oğlum? Kavga etmek size yakışıyor mu?

dedi.Bu lafa uyuz olmuştum.

Kaç dakikadır burdasınız amcacığım

dedim sinirli bir şekilde.

5 10 dakika oldu

dedi.

Gelip ayırsaydınız ya niye baktınız adamı dövmüşüm bayıltmışım her şey bitmiş niye kavga ediyorsunuz oğlum diyorsun ruh hastası mısın amca kavga eden insanları izlemek hoşuna mı gidiyor? Sonra da şaka gibi niye kavga ediyorsunuz.Bide bakmayın öyle mal gibi ya çocuk bayıldı sanırım yani inşallah bayılmıştır.Bir bakın şuna da hayrınız dokunsun

Adamlar şaşkın şaşkın bana bakıyorlardı.İçlerinden ’hem suçlu hem güçlü’ dediklerini hissedebiliyordum.Adamlar şaşkınlığı üstlerinden atınca İbrahime bakmak için yürümeye başladılar.O an daha içimdeki sinirin geçmediğini farkettim.

Durun bi dakika

dedim amcalara.İbrahim’in yanına gidip yüzüne bakıp pis bir şekilde gülecek ve son olarak yüzüne tükürecektim.Yanına gittim.Yüzü kanlar içindeydi.Pis gülüşümü yaptım.Tükürüğümü hazırlıyordum ki annemin sesiyle irkildim.

Tarık, ne yapıyorsun dalmışın gitmişsin kimbilir ne düşünüyorsun? televizyonu da açık bırakmışsın.Elektrik bu yani para.Her ay çuvalla para veriyoruz buna

Kendime gelmiştim.Salondaydım hala.Uyanıkken rüya görmüş kadar oldum ya da ne biliyim hayal kurdum galiba.Sonra gülümsedim.Kendi kendime:

Ulan Tarık senin içinde cani var lan gidiyim de lavaboya yüzüme bir su çarpıyım sonra bi su içiyim.İbrahim’i bu kadar kafama takmamalıyım ya.Kafama girip beni meşgul edecek kadar değerli değil bu yavşak

deyip lavabonun yolunu tuttum.

Saygılarımla
Ahmet BAYRAM