Yürek bekleyişlerinin o dar odasında, içimizin ılıman mevsimlerinden bir buz dağına tırmanırız, hayata inat, yaşamaya oleee demek için. Hep birileri bekler kapının ardında, ya da kaf dağının öte yamacında. Uzun bir bekleyiş öyküsüdür aslında hayat ve biz o bekleyişlerin içerisinde var olan yürek havarileri. Ne yana gittiğimiz değil, bazen nereden geldiğimizi öğrenmek isteriz. Ruhumuzun kılı kırk yaran düşünüş odalarında bir iki bozuk cümle, birkaç yırtık parça. Doğrusu yürekli düşünmek, doğrusu hayatı içimizden geldiği gibi dişlemek...
Keyifli bir duruştu. Kutlarım.

ben yazar değilim..
kelimeleri süslemeyide beceremem..
imla kurallarınıda..
sesli düşünmek gibi birşeydi .. konuşamadım sadece yazdım..
birileri yorum yapsın diye hiç düşünmedim..
odamda kendimle söylendim..
kapı açıkmış girmişsiniz .. ne haberim..
odam dağınıkmış.. geri dönüp gitmişsiniz ..
yine beklerim..


nesziha tarafından 8/9/2011 5:21:21 PM zamanında düzenlenmiştir.

Yazınızda ilk satırı okuduktsn sonra hemen yorum yazıp çıkıyorum sayfanızdan...İmla kurallarına uyulmayan, söyleşi (röportaj) değilken öyle kaydedilen bir yazıyı sonuna kadar okuyamazdım ki... Kızmak yok. İtinayla yazdığınız yazılarınızı, severek okuyacağıma söz verebilirim. Saygıyla.