İnsanlar.
İnsanlar... anlayamayacağım kadar garipler. Keşke anlamak mümkün olsa ama değil. Hep bir çıkıntı var insanları anlamaya giden yolda. Niye bu çıkıntılar, kimin yüzünden.? Bir çok soru işareti varken hayatta, nasıl bu kadar kolay yaşamam beklenebilir ki hayatı? Böyle dolaşan yüzlerce Tilki. Nereye gittiğini bilmeden sürekli, yol alan tilkiler...
YORUMLAR
İLK YAZINIZ BİRAZ UMUTSUZ DUYGULARINIZDAN GÖRÜNDÜ BANA...HOŞ GELDİNİZ. UMARIM DAHA UMUTLU YAZILARINIZI DA OKUYACAĞIZ.SAYGIYLA.
bak şu surata
endişeli,
gergin...
soğuktan mı,
güneşsizlikten mi,
yoksulluktan mı elemin,
zonklayarak ağrıyan dişinden mi gerginliğin,
tasanın ve intikamın
yakıp dağladığı yerde ki acıdan mı
kederin,
hüzünden mi, hasretten mi, ızdıraptan mı
sitemin,
Alzheimer mi sevdiğin insan,
bundan mı endişelerin,
yoksa ölmek mi derdin?...
ölüm düşünülecek en son şey
sen varsay ki ölümsüzsün
unutma
mezarlıklar
ölecek kadar aptal olan insanlarla dolu…
Unutmak istediğin bir derdin olunca
Kapat gözlerini
ormanı düşün
nefes almaktan korkma
derin derin,
çiçeklenmiş mazıların ortasında
güneş’i örten gölgelerle örtün…
nedir farkımız, yanındaki koyun boğazlanırken,
otlayan koyundan?
eğer kendi ölümünden gayri bir dert ise çektiğin,
boş ver,
unut gitsin!...
her koyun kendi bacağından asılır,
bilirsin…
şimdi,yaşamak vakti,
senin için…
kemnur tarafından 12/6/2011 12:32:55 AM zamanında düzenlenmiştir.