BİRAZ CESARET

• 7 Aralık 2007 Cuma 19:47:34

Yaşamın her safhasında ve hemen hemen her zaman yaptığımız veya yapmaya mecbur edildiğimiz klasik alışkanlıklarımızdan bir tanesi de riya ile tavizin ortaklaşa kullanıldığı
edilgen davranışlar.Doğruluğu ve geçerliliği olmasa bile bir takım beklenti ve menfaatlar doğrultusunda hiç düşünmeden ve çekinmeden rahatça onayladığımız masum ve yalancı tavırlar...

Taktir edilmeyi tavizde arayan zinhiyetler çoğaldıkça neyin doğru, neyin yanlış olduğuna karar veremez hale geldiğimiz şu günlerde, aslında kendimize ihanet etmenin bedilini çok ağır ödediğimizin veya ödeyeceğıimizin ya farkında dağiliz yada kazanlıması kolay bir başarıymış gibi susmayı tercih ediyoruz.Bu davranışlarımız, karşımızdaki kişilere ucuz bir kredi olurken; onlar da yaptıklarının doğru veya yanlışlığı konusunda tereddüt bile etmeden her geçen gün dozlarını artırarak duygu ve menfaat sömürüsü yapmaktan geri kalmıyorlar.

Bu durumlar, kurum veya kuruluşlar arasında olduğu gibi şahıslar arasında sıklıkla ve rahatça yapılır haldeyken; basitleştirilmiş olağanlık içinde sergilediğimiz tavırlarımız, yalan ve riya ile sırıtırken utanmasını bile unutur hale geldik.Belki bir miktar maddiyat beklentisi ,belki biraz himaye edilme düşüncesi, belki de hak etmediğimiz makam ve yerlere sahip olma hırsı.
Hepsinin, başı ve sonu menfaata dayalı beklentiler bunlar.Aslında, kazandığımızı sandığımız
düşünce ve hesapların, sonunun boş olduğunu bile bile bunları yapmakta tereddüt bile etmiyoruz. Bu, telafisi olmayan davranışlarımızın kendimize verdiği zarar bir tarafa, geleceğimizi emanet edeceğimiz evlatlarınıza da kötü bir alışkanlık olarak sirayet edeceği tehlekesi de cabası.

Bu durumu sitemize indirgeyecek olursak; temiz duygular ve samimi bir anlayış içinde şiir,öykü ve yazılar yazmaya çalışan arkadaşlarımızın yazılarına yapmış olduğumuz yorumlar
apaçk bir örnektir. Site yöneticilerimizin de uyarılarına rağmen, şiirin edebi pozisyonuna bakılmaksızın kafiye,redif,durak ve ölçü gibi şiirin olmazsa olmazları gözardı edilerek, şairin şahsıyle ilgili medhiyeler dizelemeyi adet haline getirmişiz.Belki kendi şiirlerimize yapılacak yorumların sayısından kaygı duyuyoruz, belki de şairi incitme korkusuyle susmayı tercih ediyoruz.Her iki şekilde de hem kendi karekterimize ihanet ediyor, hemde şairin doğru veya yanlışları konusunda yorumlar yapmadığımız için, onun kendisini yetiştirmesine katkıda bulunmamış oluyoruz. İşte o zaman, şiirlerimizi yayınlamanın da hiç bir önemi kalmıyor.
Aslında bu sitede, gerçek şair ve ozanların sayısı bir hayli fazla.Mesela ben, şiir yazmanın ince nüanslarını tamamıyla olmasa da bir çoğunu bu sitede ve usta kalemlerden öğrendim.
En azından bildiklerime çok katkısı oldu diyebilirim.Benim yanlış ve hatalarım olmamış mıdır?
Olduğunu sandıklarıma özür dilemeyi ilke edinmiş ve uygulamışımdır.

Velhasıl ben bu sitede, herkesin medeni cesaret gösterek doğru bildiği duygu ve düşüncelerini yorumlarına aksettirmesini bekliyorum. Şiirmiz, gerçek değerinde olmayınca çok yorum, çok puan almış neyi değiştirir şiir dünyasında kabul görmedikten sonra. Doğru düşünme ve uygulamanın sonunda göreceksiniz ki kazanan kendimiz olacağız! Üstelik de bu işe yeni başlamış arkadaşlarımıza iyi bir örnek olup onlarında başarı kazanmasına vesile olabiliriz.Hürmet ve sevgilerimle...