Umut çiçeklerimi bir kere daha soldurdum bugün..
hani bir söz varya "nereye uzansam sonu uzaklık ve kırgınlık" kim söylemişse şuan elini öpmek isterdim.. bocalıyorum yaşarken son günlerde ,yemek yediğim kaşığı tutarken bile elim titriyor..su içtiğim bardağı bile tutamayacak kadar halsiz bedenim..
Sabah uyandığımda başımı kaldırıp tavana bakarken bir dakika sonra ne yapacağımı düşünemez yorgunlukta beynim..resim karaleri gibi geçiyor gözümün önünden insan simaları,düne ait yaşanmışlıklar,yarına ait belkiler..yapmak istediğim çok şey olduğunun farkında kalbim..nasıl nereden ... başlamalı..
cesaret etmeye cesaret edemediğim hayallerim var, ama günden güne isteğimi kaybediyorum.
aslında bir dağı omuzlayacak gücü varda yüreğimin..omuzlamayı göze aldığım dağlarda çiçek açarmı ,yaprak yeşerirmi ..patika yollar kurrarmı hayallerine götüren düşünmekteyim..

Zamanı gelmeden yaşanan yaşanmışıkların, yaşama hevesini kaybettirdiğini öğrendim..
beden değilmiş ihtiyarlayan sadece,düşüncelerin ihtiyarlaşması daha ağrılıymış..
beyinden çıkan yaşanmışlık oku, yüreğe bir bir saplanıyormuş..
her darbesinde olgun yaralar açıyormuş değdiği yerde..geçen zaman soysada kabuk olan yaraları ..bıraktığı izi bakışlarında, tutuşlarında, öpüşlerinde,alıp vermekte zorlandığın nefesinde ...

Yinede "hayat güzeldir" dmeek için sebebler arıyorum kendime,dün akşam teravih namazında 3 yaşlarında sarı kıvırcık saçlı bir erkek çocuğunun önümüzdeki seccadelerde emel oynaması bile "hayat güzeldir" sebebplerimden biri..önceki gün yine namaz esnasında
ağrı dağı türküsünü söyleyen 4 yaşındaki burcu gibi :)

Çocukluğum aklıma geldi..KURAN öğrenmek için camiye ilk gittiğimde okula başlamak üzereydim,yaşadığım bir ermeni köyüydü "Kervansaray" cami ile kilise aynı bahçe sınırları içindeydi, KURAN dersi sonrası kiliseye girer başörtümüzü pelerin yapar ..
kilisenin yüksek kısmında tiyatro çevirirdik, boş tabutlara saklanır , yarasaların kanatlarından tutar beraber uçmaya çalışırdık,minareye çıkar merdiven altına yuva yapmış kuşların yumurtalarını severdik..tabi süpürürken o daracık merdivende yuttuğum toz toprak kokusu hala burnumda..

Mikrofunu alıp "ellerine kına yakmış ellerine" diye köylü güzeli şarkısını söylediğimizi unutmak mümkün değil..köy kahvesindeki amcaların ağbilerin hocaya sert çıkışmaları da cabası..ve işte "hayat güzeldir" demek için sebelerimden birkaçıydı yazdıklarım..
bu steyle tanışmam yine "hayat güzeldir" merakımla başladı googleye "hayat güzeldir yaşamak için sebeb nedir" diye yazmıştım..ve dostluğumuz başladı..

Hayat Güzeldir .. evet yaşanan onca olumsuzklara rağmen .Hayat Güzeldir..

Nesziha Güzel