hepimizin küçüklüğümüzden beri özellikler büyüyünce daha da artan aktivitesidir hayaller. bazen yolda, bazen evimizde, bazen yatmadan önce ve daha birçok farklı şekillerde kurduğumuz hayallerimiz vardır. kimi mütevazıdır kimi çok fazla hayalci. ama kimi insanlar vardır bir dakikalık bir hayali dahi hayalperestlik sayar. işte böyle bir dostumla bu konuyu tartışmam üzerine bu tyazıyı yazmaya karar verdim.
insanlık var olduğundanberi süregelen bir belki alışkanlık, belki içgüdü, belki de birv eylemdir hayal kurmak. her ne kadar bazı insanlar hayalperestlik satysa da bence abartılmadıkça bir sorun olmaz. zaten şu an kullandığımız bir çok asraç ve gereç de önceleri hayal olarak doğmuş ve zamanla yapımı başlayarak hayaller gerçek olmuştur. örneğin bundan iki yüz yıl önce kimse televizyon diye bir kutuda insanları küçük küçük göreceğini ve gündemden çabucak haber alacağını bilemezdi veya bilgisayar denen bir aletle uzaktaki akrabasıyla klavyede yazışarak haberleşeceğini bilemezdi. işte bunlar ve daha da fazlası yüzyıllar önce hayaldi. sonra bu hayaller çerçevesinde bu icatlarımn yapımı baladı ve başarıyla tamamlandı. sadece icatlar değil tabii. hayalim doktor olmaktı ve oldum diyenn pek çok kişiye rastlamışsınızdır tabii. doktorluk o kişiye sonradan verilmemiş o kişinin hayalleri isteğe dönüşerek yapılan çalışmalar sonucunda gerçekleşmiştir. tabii ki hep hayalci olmamız gerektiğini de pekala söyleyemeyiz. hayallerimiz yapabileceğimiz şeyler olduğu sürece başaruılı olabiliriz. çok fazla hayalcilik te zaten vakit kaybından başka birşey değildir.
kısacası hayaller insanlığın var olduğu günden beri süregelen insanlığın belki de pek çok başarısına imza atan gereksnimlerdir. abartılmadıkça kimseye başarıdaN BAŞKA ZARARI YOKTUR.