Adam ağır ağır gözlerini açtı, aldığı ilaçlar onu çok yorgun düşürmüştü.Su sessizce adama doğru ilerledi ve parmak uçlarından tuttu.Parmakları sanki mum gibi yanıyordu.Adam hafifçe gülümsedi, beş yıldır onunla beraber dolaşmadıkları yer kalmamıştı. Öyle güzel anları vardı ki adam Su’ ya hayrandı.
Su; onun için herşeyini geride bırakıp gelmişti, onunla olmak cennet bahçesinde gezinmekti.Her fırsatta ona olan sevgisini söylerdi. Ama ne yazık ki bir gün bu sevginin yetmeyeceğini anlayacaktı.
Pencereden dışarıya bakan Su’ nun gözü papatya tarlasına takılmıştı.Papatyanın yaprakları ile ne çok ’’seviyor’’ ve ’’sevmiyor’’ falları bakardı, oysa o zamanlar sevgi ve aşkın ne olduğunu bilmiyordu. Oysa şimdi öyleymiydi ya!Bundan beş yıl önce okuduğu kitaptaki sevgi ve aşkın anlamını hatırladı.
’’SEVGİ;papatya tarlasında bulunan milyonlarca papatyalardan bir tanesidir.Yanına gidersin orada kalakalırsın. O hiç ölmesin diye herşeyi yaparsın, tüm gücünle onunla olmak istersin. Oradan seni koparacak hiçbir gücün olmadığına inanırsın ve orada ölene dek birlikte kalırsın. İşte sonsuz sevgi budur. Ona hep sevdiğini söylemek; zaman gelir yetmez. Hele o aşkı beklerse.
’’AŞK; papatya tarlasında bulunan milyonlarca papatyadan bir tanesi seni çeker, yaklaşırsın,yanına gidersin, ondan başkasını gözlerin görmez olur, onun içinher şeyi yapmak istersin, dokunmak istersin dokunamazsın, orada onunla ölmek istersin.Ama hafif bir rüzgar eser ve başka bir güzel çiçek kokusu gelir burnuna ve bu kokuya dayanamazsın ve o kokunun olduğu yere gidersin ama o papatya orada kalmıştır, yüreğinin bir kenarında.Bir çok şeyi paylaşmışsındır, unutulamaz belki ama yinede ona dönemezsin.İşte aşk budur.Dönülemeyen, ulaşılamayan bir şeydir’’
Öyle uzun bir zaman geçti ki; karanlık çökmek üzereydi.Genç adamın kıpırdanışı Su’ yu kendine getirdi.
Adam yavaşça Su’ ya seslendi:
_ Su, seni çok seviyorum.Su’ da gülümseyerek:_ ’’ Ben de seni seviyorum’’ dedi.
Su’ nun gözlerinden yaşlar boşaldı:
_ Sana benim sevgim yetmiyor ki!Sen gerçek aşkına gitmek istiyorsun. Ne olur mücadele et, bunu yenelim, beni yalnız bırakma. Biliyorum Tanrı aşkı; sonsuz bir aşk, ya ben ne olacağım?Bana:’’seni seviyorum’’ diyorsun, ama yardımcı olmuyorsun.Biliyorum beni bırakıp gideceksin, yüreğindeki aşk seni alıp götürecek.
Su yüzünü pencereye döndü, karşıdaki papatya tarlasına bakarak gözyaşlarını akıtıyordu.
Ama biliyordu ki; sevgi ve aşk iki kıskanç kardeşti.Mutlaka günün birinde birisi kazanacaktı.
Bu sefer yine aşk kazanmıştı.Çünkü hep yüreklerin kıyısında yaşardı.