Olsun istersin…
Hatta olsun diye yapılması gerekenden daha da fazla üstelersin.

Aşktır; değer verirsin, ödün verirsin, sevgiden de öte saygı gösterirsin, olmayacak kaç şey varsa bir
araya bile getirirsin…

Bakarsın, ne anlattığını anlayabilmiş (?) ne de çözüm için bi’şeyler yapma gayretinde.

İştir ; sabahlarsın, “olsun” diye ailenden çaldığın zamanı oraya verirsin…

Dosttur ; hayatta kimseyi dinlemediğin kadar dinler, kendine ayırmadığın onca şeyi “O’na” ayırmaya çalışırsın…

Sonra olayın içinden kendini çıkartır şöyle karşıdan yaptıklarına bir bakarsın… Bakarsın ki her şey başladığın gibi!

Olmuyorsa, olmuyordur!

Gönlün rahat mı?

Elinden geleni yaptın mı?

Cidden olmuyorsa zorlamayacaksın…


CAN YÜCEL





"İkinci el sevdaların başrol oyuncularına;

İstemiyorum ben bu yürekte elden düşme sevgili" diye okurken;


Sevecekse yüreğin artık bir tek beni sevmeli...

Olmazsa olmaz çok da zorlamayacaksın gönül bahçeni...

Gönlünde bin gül değil eğer sevdiğine "GÜLÜM" diyorsan ...

Bir "GÜL" yetişmeli...

Sevmek zordur bilirim...

ER kişinin işi...

Eğer bilmiyorsan ve sevmiyorsan...

Bitir bu işi...

Eğer SEVİYORUM dersen sadece SENİ...

Bırak gönül bahçeni sevdiğine...

Adam etsin SENİ...

diye döküldü gönül bahçemin sevgi dallarındaki sevgi meyveları...

Eeee artık mazur görün toplanmaya toplanmaya başladı çürümeye...

Çürümeye yüz tutmuş meyvelar başladı artık tek tek gönlümden düşmeye...

Aman sakın haaa kimse alınmasın...

Toplamak istelerde benim dallarım göğe yakın...

Sevgi için eğilirim kırılsada her dalım...

Bilsem ki ben senin gönlünde bir tek dalım...