Sonbahar Ayları

• 31 Temmuz 2011 Pazar 17:47:07

Sonbahar aylarını hep sevmişimdir. Yerlerde kuru yapraklar, kulaklıklarını takmış tek başına giden insanlar. Bende onlardan biriydim. Nereye gittiğimi bilmeden gidiyordum. Aklımdan geçenler birbirinden alakasız birbirinden farklı… Aşk mı? , okul mu? , aile mi? , sağlık mı? Kafam karma karışık gözlerimden yavaşça süzülen bir iki damla ile yürüyordum. Ama bu sefer farklıydı beni çeken bir güç vardı. Yolun bir sonu vardı. Ulaşmak istediğim belki de hiç ulaşamayacağım bir yol vardı. Kulağımda çalan müzik hep aynıydı zaman kendini tekerrür ediyordu sanki. Tekrardan tekrardan geçiyordum geçtiğim yerlerden . bir kez, iki kez , üç kez,.. ve en sonunda yolun en başından tekrardan başladım biliyordum beni çeken gücün aşk olduğunu. Her zaman yanımda olan oydu. Her seferinde nefes almamı hatırlatan kişi oracıkta karşımda duruyordu. Sanki benim içindi. Sadece gözlerine bakmak dokunamamak tenine acı çekmek mahvediyordu beni günden güne. Her sıkıntımı paylaştığım dostum gözüyle baktığım kişiye âşık olduğumu fark ettiğimde karışmaya başladı hayat benim için. Bir gün iki gün derken aylar yollarını aldı sonbahar zamanını bırakmaya başlamıştı. Yeşeren otlar vardı etrafta bazı yerlerde çürümüş yapraklar. Aynı kalbim gibiydi. Seni gördüğümde yeşeren kalbim, gölgede kaldığında mahvolan, ölen yine kalbim… Sonbahar gibiydim ben. Her an yanımda ama her anda uzakta...