bu platformda yazıcağım ilk eleştirime hiçbirşeyi eleştirmiyerek başlıyorum. evet hiçbir şeyi eleştirmeyerek, ne ülkenin sorunları, ne insanımızın çaresizliği ne de azalan ve yok olan "insanlık".!
yarımını düşünmüyorum, umut da beslemiyorum, hayatın çilesi derdi yok benim içimde, onlar başkalarının uydurduğu birer bahaneden ibaret. ben mutlu olmayada çalışmıyorum çünkü mutluluk anlık bir durum. elimdeki çay bardağını sehpanın üzerine koyarken elimden kayıyor tam düşecekken bardağı yakalıyorum ve mutlu oluyorum fakat içindeki çayın tümüyle yerdeki krem halıya dökülmesi benim tekrar huzurumu kaçırıyor. bardak kırılmadıya diyorum sözde bardağın dolu tarafından bakıyorum ama elimdeki bardağın tamamen boş olması fazla ironik galiba..
hiçbirşeyi eleştirmeyerek yazdığım bu eleştirimin sonuna bi "."(nokta) koymak istiyorum fakat birşeyi eleştirmeden geçemiyeceğim hiçbirşey eleştirilir mi yahu?