Sevgili Saadet Hanım, seriye ara vermiştiniz. Bu aralar bazen bir önceki bölümün unutlmasına sebep olabiliyor. Arada kopukluk olmaması için serinin bölünmemesinden yanayım.

Yine samimi bir anlatımla öyküyü -ya da anıyı- nihayetlendirdiniz. Kutluyorum sizi. Sevgilerle.

Ne yazacagini bilemiyor insan bazen okudugu yazinin basinda
insansizligimiz kivrim kivrim kivraniyoruz ama degistiremiyoruz iste gercekleri.

Kutluyorum yasatan yaziyi
sevgmle

Üç bölümü de az önce okudum.

Ama şaşırmadım sonuca. Günümüzde çoluk, çocuk ne aileleri bile kiralarını ödeyemedikleri için kış ortasında sokaklara atan insanlar var acımadan ne yazık ki.

Bizim evin de kumruları olur her sene. Aynıları mı gelir, başka kumrular mı bilmem ama pencere hep aynı penceredir. Gelip yerleşirler oraya ve yumurtalarını yapıp, günlerce dişisi ve erkeğiyle sırayla tünerler üzerine. Böyle kaç yavru yetiştirdi anacığımın penceresi. Kendisi bile unutmuştur sayısını. Kediler kapmasın diye, yaptıkları mücadeleler de cabası.

Sevgiler,

Yazı ve fotoğraf, bu anlatılanlar kurgu değildirin belgesi. Yazı yazmayı bilen bir kalem de olunca işin içinde, okumayanın aklına şaşarım, oluyor. Zararın neresinden dönersen kardır. Ben de bundan böyle okurum, hem geçmiştekileri, hem gelecektekileri; ne yapayım. Favori yazarlarımın arasına tıkladım bile... SAYGIYLA.