KİTAP
MÜZİK
ATÖLYE
- 793 Okunma
- 7 Yorum
- 0 Beğeni
Trendeyim
Yine o heyecan içimi tekmeliyor; doğmak üzere olan bir çocuğun sabırsızlığı gibi.. İstasyondayım. Trenin kalkış saatini bekliyorum. Parlak zeminli geniş alanda dört dönerken. Zamanı itelemek istiyorum hemen gelsin diye. Ben mutlu bir tren yolcusu olacağımı çok önceden biliyordum. Tren yolculukları ölümsüz bir arzudur bende. Tren, dumanı coşkularımda tüten tükenmeyecek bir sevgilidir benim için…
Vakit geldi. Tren rayında bekler beni. Sanki ilk defa binermişim gibi aynı soluksuz, dalgalı heyecanlar üstümde. İçimde...
Trendeyim… Beşinci vagonda… Ama yaşamın kaçıncı vagonundayım bilmiyorum. Ortak yönlerimiz var trenle. Aynı raydayız o da bende, şimdilik nereye gideceğimizi biliyoruz. Onun da benim de dumanı kirlenmemiş aşklarımız var.... Rayında, makasları olan, dumanı gökyüzüne dağılan, ara istasyonları olan….
Çocuk kitaplarındaki o masum tınıyla : Çuf çuf çuf çuf çuf …
Bazen kıskanırım trenleri. Tepelerle, ovalarla, ağaçlarla eski ahbaptır. Pek bir sevişirler, konuşurlar birbirleriyle. Birbirlerinin hallerini, hatırlarını sorarlar. Özlerler birbirlerini…
Trenin yemek yenilen lokanta kısmına geçtim. Boş masalardan birine oturdum. Kağıdım ve kalemim bir nefer gibi yapışık ellerime. Sigara paketimi ve çakmağımı masanın üstüne koydum.
Yavaş yavaş masalar dolmaya başladı. Bilenler bilir. Her bir masa dört kişiliktir. Her bir masa muhabbet yuvasıdır. Her bir masa düşlerin,cümlelerin ilk defa görülen yüzlerle pay edildiği küçük öykülerdir..
Masalar doldu. Masam doldu. Cam kenarındayım. Sol yanımda ve çaprazımda orta yaşlı iki adam ve karşımda Otuzlu yaşlarda olduğunu tahmin ettiğim bir kadın. Bir süre kokladık birbirimizi, göz süzdük. Sonra belli belirsiz konuşmalar, sigara dumanı arasına karışan gürültüler…
Umursamıyormuşum gibi yapıyorum yanı başımda uçuşan cümleleri. Kalemim elimde bir şeyler yazmaya çalışıyorum, belki bir şiir:
Dumanı ağlarken
Vagon boyu aşıklar
Kara tren mavileşir
Bir yaz öyküsünde
İstasyonlar ürüyor
Her iklimde
Yeni özlemleriyle
Ve hızlanırken tren
Bir sevgili çıkardı kalbini
Uzattı pencereden bakan yarine ;
“Al bu senindir,çarptıkça seni düşlediğimi anarsın” dedi.
Ve tren bulut oldu
Katarındaki bir sevgili kalbiyle…
Böyle anlarda geçmişi tüm ağırlığıyla sırtımda hissediyorum. Ama ruhumu yormayan bir ağırlık bu. Böyle anlarda çoğul duygulara sahip oluyorum. Hem coşkulu hem durgun, hem mutlu hem hüzünlü…
Tren gidiyor, içinde ben… Umutlarıma doğru gidiyorum. Vardan yok, yoktan var ettiğim umutlarıma. Zaman ve tren aynı rayda ilerliyorlar. Tren gidiyor, içinde ben. Yaşayacağım anlara gidiyorum. Yaşamak istediğim anlara…
Gülüşüyorlar, konuşuyorlar yanı başımdakiler. Biramdan bir yudum daha alıp devam ediyorum yazmaya :
Vardır her öykünün kalbi
Ancak öyküye ışık sızdığında
Coşkuyla çarpar kalpler
Benim tutkularım düşlerim
Düşlerim çocuk gibidirler
Düşerler yara bere içinde kalırlar
Ama yine de gülümserler
Hele de trendeysem
Eskimeyecek biliyorum
Benim bu güzel tren sevdam…
Trendeyim. Kalbimde yaz çırpıntısı. Tatlı bir düş olmalı bunun adı. İnanıyorum “sevmek yaşamaktır” cümlesine. Devam ediyorum yazmaya :
Özlüyorum
Gelincikleri
Tatlı tatlı esen düşleri
Rüzgara karışan mektupları…
Trendeyim… Ya da…
Ya da keşke şimdi trende olsaydım…
Oktay Coşar
YORUMLAR
Çocukluğum İzmir Eskişehir arası mavi tren yolculukları ile geçti..Ne çok eğlenirdim ne severdim. O vagonlar arası
koşturmacalar pencereden kafayı uzatıp saçların rüzgarla dansı sayılmaya çalışılan elektrik direkleri kayar gibi uzaklaşan insanlar evler şehirler. Sonra vagonda tekrar çeşit çeşit insanlar insanlar..Ama çocuktum yazmak dışında tüm yaramazlıklar benimleydi.:)En son yolculuğumda biraz daha büyüktüm. o tren yolculuğunu hiç istememiştim ama çoğunluk tren demişti..Bana bir sakinleştirici bir uyku hapı verin demiştim çekemem o yolu..Uyandığımda İzmirdeydik ve ben sonra daha da büyüdüm..Tren ve çocukluk şimdi öyle gerilerde..
Yazının bana hatırlattıklarını saymaya kalksam..
Ama şunu biliyorum
Çok iyi geldi..
Bir kadeh kırmızı şarap içilir o güzel hatıralara
Kaleminizin gücünü yeni yeni farkına varan bir arkadaşınızım.
Sizi yürekten kutluyorum
Tebriğim ve selamımla
Bir yolculuk ne cok sey anlatir, tarifi zor. Ama okudukca kendimi yitirdigimi fark ettim ve icimde akilalmaz bir heyecan olustu. Bir gun ayarlayalim ve duet yapalim olmaz mi Marcel? Iyi bir fikir geldi aklima.... Tebrikler bu arada gume gitmesin
Bundan iki yıl önce yaptım ilk tren yolculuğumu.( o zamandan sonra daha kısmet olmadı) Ayağım kırılmıştı .elimde yürümemi
kolaylaştıran İki elimle kavrayarak tuttuğum bastonla yürümeye çalışıyordum.Trene binerken ,inerken trenin içinde,insanlar
yardımcı olmaya çalışıyorlardı. Bizim insanlarımız öyle güzel öyle yardım severler ki. Gece sesten uyuyamıyacağımı sanıyordum ,uyudum.Güzel bir yolculuktu.Bunu boşver.Öykünüzü bir solukta okudum.Sıradan bir tren yolculuğunu sıradan olmayan biri yaşarsa güzel bir öykü yazar. Sevgiler.
Tren dendi mi hep bir ayrılık vardır ya da vuslat..
Eşkıya filmini hatırlarım tren dendi mi..
İyidir tren maceraları..güzeldir..
Bu yazılanlar gibi..
Hürmetle..
Hayatım da hiç tren yolculugu yapmadım ,hatta trene de binmedim .
Galiba ya ben geç kaldım ,ya da tren cok erken gecti yetişemedim ,sahi varmidir mutlu tren yolcusu ?
Bak iste şimdi dilime bulaştı kara tren şarkısı ,olmadı be MArcel şimdi trenin hüzün dumanı yüreğime sardı .
Sevgilerle...
Oktay Coşar
geçmişi sırtımızda taşıma bir trenin çuf çufundaki koşturmada...
farklıydı...
elbette kutladım...
