Şiir Sözlü Can Tırtılın Manas Destanı-18

• 28 Temmuz 2011 Perşembe 14:00:27

hayrettin taylan
----------- Bir Nazlıcan Ağıdı

Bugünlerde çok geliyorsun geliş mecralarımda.Hep bendesin.
-Masal şifresini kırıyorsun peri olarak sızıyorsun rüyalarıma.
Sensizliği bitirmeye hazır ak sakallı şehzadeyim şimdi.Beyazlarımın ışıltısı tel tel göründü bahtında.
-. Gözlerinin sözleri iç dünyama ayna olduğundan mum yaktım gözbebeklerine. Biraz daha yakından göresin.Çık bu karanlık dehlizden.

-Tanıdığım , tanımadığım, sevdiğim, sevmediğim, alışıp alışamadığım her kimse varsa sendin Pıtırcık.
-En kadından önce kadındın.Şiir gibiydin .Dizinin dibinde olmak şiirin ana duygusuydu.Duruşun kafiye, ben öylesine sevişin iç kafiye.
-Zeki bir k’adının yürek defterine yazılıyordun.Gelmen bana aşka mucize.
-Bir tutku kayması gibi çığlarının altında kaldım.Nefessizce kaldım benden ses yok.Sendim gayrı.

-Onulmaz yaralarıma nemli vicdan bıraktın.Bir içsel sızının toplandığı sen bendini aştım.En büyük deniz kadar en büyük şimdi senli toplamlarım.
-Islanmışım sana.Uslanmışım.Sense bana inanmayan aşksızlığımın ateisti.
-Bu kadar ateist olmana gerek yok. Gün gün deist oluyorsun. Şimdi agnostik oldun. Varlığımı hatırladın;ama uslanmadığıma inanıyorsun.
-Değişmediğime, değişecemiyeceğime, inanıyorsun.Farklı bir algısal agnostizmdesin.
-Belki haklısın, uzaktan bakıldığı sanki hep öyleyim.Senin için Çin olmaya, değişmezlerime Çin Seddi kurmaya hazırken.Sen Belkıs olup gönül sarayını sunmuyorsun.
-Anka düşleri kurma.Külden önce yeni yaşama kul olmak gerek.
Aşk, içsel soyutun yakarışını sunar.Biraz mantığın tığını al eline.
-Kendini ör benlik ipleriyle.Ben’den nakışlar diz.Renk renk gerçekleri gör.Mutlu olmak için görülmeyenlerin zahiri ol.
-Mistik düşleri bırak.Kendini topla üst hayallerden.Ben sana yazılmış bir kitabeyim. Sen Dilnaz Tigin. Yüreğimdeki aşk yazıtlarını sen yazdın.
-N’azların epe parmak uçlarıma kadim kaldı.Kederlerimin parmağını emen yaramaz bir çocuk gibiyim. Herkes kim bu sevdiğin ?
-Telgrafların t’ellerine sarılmış gibi hem imkansız ,hem ivedisin yüreğimin yazılmızlarına.

-Uçurumlarıma uçkun dizginler bağlamışsın.Sahi ilk mektubundaki o ben nerde.O eridiğin, o şiir sözlün, o tırtılın, o ruh ermişin, o sayamadığın, o bitiremediğin, o çok istediğin, her şeyini vermeye hazır ve ömrünü sünger yaptığın ben nasıl silinir senden.
-Cevap ver Nazlıcan.
Yoksa güzel yalnızlıkların süt geleceğini mi kaynatıyorsun.Bensizlikten peynir çıkmaz. Bensizlikten güzel bir yoğurt çıkar belki.
-Timsahlarını aşk sahama salıp durma.Böyle canavarlaşıp durma bahtımın önünde.Aşık adamın korkusu da yoktur.
-Ölmekle sevmek aynı ruhun hamurundan pişirilme.Oysa sen için ilgeci gibi amaçlarımızı tümlerdin en güzel aşk cümlesinde.
-Oysa arı bir Türkçenin ay kökünde şemini eritirdin gövdesi sende türeme sözcüklerime.
-Hıçkıra hıçkıra hicazkar bir sen çalıyorum aba telimde.İtri de kim ben varken.Dede Efendi, efendiliğin melodisini benden öğrenip çalmışken ,sen Çaykoskovki olup çayı hep benim demlememi istiyorsun.
-Çaylar benden Elisya.Yüreğinin süzgecinden geçirip sol yanımda içirmeye de hazırım.
- “Çaycı getir ilaç kokulu çaydan!
Dakika düşelim, senelik paydan!”

Ve bizi sayıklayan şekerin tadında kalsın hayat.Tat tat arasın bizi bir günler.
*Gerçekler ne kadar gerçekse işte ben senin gerçeğinim bilmelisin.
-Gözlerimi yumarak hayal etme beni.Peri ol gecelerime.Rüyalarından ayıkla, acılarından sayıkla, göz yaşlarınla yıkama beni gayrı.
-Kış uykusunda kalmış yalanlarımın yılanı öldü.Gayrı yüreğine acılarını zehrini bırakacak yılanım yok.
Bir kopuşun can yarısıyım, benden sonra aynalar koridoru.Sonsuzluğu sen.

İlk bakış kuş tüyü kadar hafif kalmış gözbebeklerime.İlklerine indim bugünlerde.Senli ilk resmindeyim. Bütün ilklerini iliklerime kadar yaşıyorum ki son halinden bir müjde çıksın diye.

-Bu kadar burnumun ucundasın.Kokunu hissedemiyorsan suçlu uçmayan tavus mu ki ?
Benden önce seni gerek. Esip geçtiğin hayatımda s’ellerin var.
Akıp giden pınarların var.Silinmeyen izlerin var.Senden öğrendiklerim var.
En önemlisi yürek devletimdin yıllarca.Bir devlet birden yok olamaz. Aşkımızın Kanuni dönemini yaşamadan en küçük Fetret devrinde gitmek doğru mu ki?
-Timur ile şeytan aynı cephede. Bu aşk vatanını senden almaya geldiler Ankaralı.
-Ben senli olmanın bıyıkları yeni terlemiş şehzadesiydim. Böyle büyük aşk ve şehvet savaşlarına alışık değildim.Ya da böyle bir sınava tabi olduğum en hortlak, en savunulmaz , en ürkütücü, en can yakıcı boşluklardaydım.
-Can toprağımdaki bütün tutku sularını salıp gitmek sana göre değildi Nazlıcan.

Bunu kötü rüya sanarak Fetret’le benden gitmen doğru değildi.Ben Kanuni olup senin Hürrem Sultan olmanı beklerken bu yıkılmaz, bu bitmez, bu anlatılmaz ancak yaşanır gönül devletinde. Sen gidemezsin.Gelmelisin Dara.

Beğen