'''Anı yaşamak;çaresizliktir.
Anı yaşamak;çabalamak ama boş yere kürek çektigini bilmektir.
Anı yaşamak ölmektir ...
Son sözlerin son kez söylenmesidir...''''kimbilir anı yaşayanlalr belki bu sözlerden bir kitap yazabilirler.

Kutlarım efendim, güzel bir denemeydi
Saygılarımla.....

Devam..

Bu, "carpe diem" mevzusunun geçmişi çok da eski değil aslında.
Anı yaşa, yaşayacaklarını erteleme, günü yakala, şeklinde türevlerini yaratmışız.
Yazı ilgimi çektiği için ve üstünde fazlasıyla düşünülmeye müsait bir mesele olduğu için devam ediyorum.
Biraz da can sıkıntısından kabul...
An-ı yaşarken, anı yaşadığınızı düşünürseniz, an-ın lezzeti kaçar.
Anı yaşarken, an bile anı hissetiğinizin farkında olmayacak.
An yaşanırken, zaman uysal bir kedi gibi köşesinde mırıldanmalı yani.
An yaşanmak içindir evet; ama an her zaman, zamanın bir gölgesi olmalı.
Öyle bir gölge ki, sahibi olan ağacın bile keyfini kaçırmayacak..
Söylediklerim aslında yazılanların ruhuna paralel.
Ama ben yine de "an"da bir parçam olsun istedim...

Bende anı yaşamalar öyle heyecan dolu olmaz..
Eger anı yaşa derse birileri korkarım...birdaha o anları yaşayamamaktan...

O yüzden anı yaşa demeyin bana...Olduğu gibi yaşamaya razıyım ben!
*Çok güzel kısa ve öz bir anlatım hem de ilave edecek bir şey bırakmayan bir anlatım.Sizi yürekten kutluyorum.Mevcut şartlarda ve mevcut imkanlarla huzurlu yaşama vardır.Huzuru kaçıran yaşamın öncesi olsa ne olur?Sonrası olsa ne olur?Özellikle şu son cümlenizle anlatılması gerekenleri kısaca özetlemişsiniz.Yazmaya devam edin dost kalem.Diliniz ve kaleminiz susmasın.

her nefesiniz bir andan ibaretse siz yaşamaktan memnun değilsiniz andan saniyeden dakikadan değil
yaşantınız ölümü beklemekten ibaret

An vardır an vardır; an be an...
An vardır kanayan; an vardır gülümseten.
an vardır başka bri an-ın göğsünde uyuyan.
an vardır başka bir karanlıkta beyazlaşmaya çalışan.
Öyle ya da böyle anlar sırtımızda kamburdur hiç çıkmayacak.
İster yaşa... İster yaşama...

Tebrikler...