Selma'lı "lila"

• 21 Temmuz 2011 Perşembe 12:27:44

Merhaba yalnızlığımı paylaştığım gecem. Ne kadarda güzelsin. Aklımın erdiği ve ayaklarımın üzerinde durarak yürüdüğüm o masumane halimden buyana seninle iç içe yaşıyorum. Seni tüm yaşam evremde yaşamama ve bu yaşama sığdırmama belki de bu güne kadar bir gecemin bu kadar güzelleşeceğini yaşayacağıma hiç inanmamıştım. Yine kendimle olan gecemin sessizliğinde yarınki toplantının iş çizelgelerini tamamlayarak yudum yudum içkinin damaklarımdaki tadına varırken önümdeki bilgisayarın tuşlarına bir sevgilinin ellerine parmaklarımla dokunurcasına tuşlarla gezinirken buluyorum Selma’lı “lila” yı… Bu bulmada önemli olan sevdiğimizi yapmak değil, yaptığımız söyleşi ve eylemi sevmektir diye düşünüyorum.

Garip duygularımın yolculuğunda aklımı sevdanın özlemleri sarıyor. Beyaz gül hasretine özlem duyup kalbini gülün dikenine dayayıp asla acı duymayan bülbülün nağmeleri gibi dudaklarımla türküler mırıldanıyorum. Bu türkülü ruh halimle gidip Selma’nın “lila”lı sanal masasına oturuyorum. Çağın genel sorunlarından olan sohbetlerle ikimizde birbirimizde kabul görmek istiyoruz. Fikirlerimiz var. İyi niyet doluyuz. Akıl dilin, dil düşüncenin yazılan satırlar kişiliklerimizin aynasıdır diyorum. İradelerimizi hoşgörü, çokseslilik, karşılıklı fikre hürmet üzerine kuruyoruz. Bu kurguyla akıp gecenin karanlığına karışan kapkaranlık şafağın gelişiyle canlanan tabiyat gibi yaşam sevdasına hayat verdiği için dil Selma’lı “lila”yı dilber ediyor. Sohbetlerin koyuluğunda sanal masada sanki ovadaki ağaçlar arasında süzülen ışık huzmeleri gibi ışıltılı duruyor Selma’lı “lila”. Bu ışıltıyı algılayınca Selma’lı “lila” yı bir yaşam gününü özleyenlerin sevgisiyle seviyorum.

İnsan umutlarının tükendiğini sandığı noktada sendeleme ve sarsılmalara nedenler olsa da hiç beklemediği bir masada veya durakta yaşam sevdasından vazgeçilmezliğini anlıyor. Bunu anlayınca eşitlikçi açılımlarla daha özgün durarak yaşamın devrimsel açılımlarıyla bir ikili buluşmanın sevda durağında güzelliklerle dolu olduğunu anlıyoruz. Bu anlamda insana mutluluk getiren Selma’lı “lila” yı sanalda da olsa seviyorum. Çünkü yaşam anlayışındaki sevgi insanı suların önüne katıp götüren sel olmayıp bir özlemli sevda gibi duran Selma’yı sevmek tadında güzel duruyor.

Bu güzel duruşun getirisiyle Sazımda türküleri dost durağında yaşam sevdası Selma’ yı sevdim. Dileğim sevda özlemleriyle yaşayanların bu sevdalarını taş üstüne düşse de, kendisi taşın üstüne düşse de kırılacak yumurtanın kırılmaması için gösterilen özenin sevdalı gönüllerini kırmamaları içinde göstermelerini unutmamaları yaşam sevdalı her bireyin kendisine yakışanı olacaktır. Çünkü her Selma’lı “lila” sırtını dayayacağın ulu bir çınar gibidir.
Bedri Demirpençe