Dumanı tüten hicran bir yalnızlığın, pençesinde kaldı, hayallerim...

Islak bir akşam üstüne denk gelmişti gidişin, tıpkı gelişin gibi,!
Gelirken yağmur getirdin sevinçlerime, giderken gökyüzünü ağlattın gözlerime.. Dönüşün ne zaman yazılır alın yazıma, yar?

Şimdi her renk bu şehirde, griye çalar. Hani çok kalabalıktı bu şehir, neden kimse yok olmadığın her bir sokakta? Sen olmayınca sineme dokunan, yokluğundan arta kalan mı? Issızlık mı? Adı ne bunun, ne tanımsız bir acı. Varlığının, yokluğunda yaşarken aşkı...

Kalbim ikiye bölünüyor, ellerim dörde...Parçalanıyorum, hangi parçama yetişeceksin yar, bilemiyorum...

Bu gidişinin acil durumu neydi Yar? Zaman mı düşmandı bana, yıllarca bekledim, seni ben yıllarca, kaderime keder eklediğim o günden bêri, bekliyordum... Bekle demişti bir ses yüreğimde; sessiz, sakin, bekle…Gözlerim yerde, kimse duymuyor mu kalbimin feryadını... Dönüşün ne zaman yazılır alın yazıma yar??

Korkuyorum gece sancılarım var, artık... Gidişin kıyametim, gidişin sırata düşüşüm yar... Her yer neden karanlık, her gün gece artık...

Gün, geceden nasıl çıkar..? Ben nasıl çıkarım, bu kapkara ayrılıktan?
Ben nasıl bakarım yüzüne şimdi aşkın, nerdesin yar..?

Özlemimi, bir güvercinin kanadına astım, geldi mi yar? Üstüne akan o yağmur, gözlerimden akan seldir. Yüzüne değince anladın mı? Onlar senin aşkın yar… O yardan atlasam, aşka düşermiyim? Dönüşün hangi dilde, yazılır umut kapıma yar?

Gül ağacının, köküne kazıdım dileklerimi... Ellerimde tuttuğum taşlar, yüreğin mi yar?

Bu uzaklıkları, bu siyah geceyi kim koydu aramıza? Bir gelinin berdel matemi gibi, yavrusundan kopartılan annenin feryadı gibiyim. Ve korkuyorum şimdi? Bu ölme biçiminden, sensizlikten...

Yıkıldı şehir üstüme, yıkıldı gece, yıkıldı ay… En dibine düştüm toprağın, bulamadın mı yar?

Aşk olsun sana yar… Aşk olsun…

Kuzeyinkızı