Tak!..
Bütün söz kıyımlarının yaşandığı, sahil şeridi boyunca kulaklardan hiç eksilmeyen bir müzik,bir ses, bir harf yığını.Bütün düşlerini orda bırakmayı başarabilmek.Kıyıya vuran deniz kabuklarıyla hiç bitmeyen müziğin eşsiz birlikteliğinin sesiydi; gidişleri andıran.
"Gel-git" içinde kıydık bütün haksızlıklara.O sevgisiz yürekleri bir anda silmeyi başarabildik. Yürüdük, yürüdük o hadsiz enkazlara.En olmaz yaraları deşdik.Ah acı ! bilmezdik oysa bu kadar can yakıcı, bu kadar öfkeli...
Tak!..
Bir korku yığını, bir bebek unutulmuş salıncağında, bir genç ağlamakta çığlık çığlığa , bir anne sessiz bir feryad kuzucuğuna,bir yarın belirsiz bir zamir, belgisiz bir sıfat.
Bugün, yarın,dün,pazartesi,perşembe...Birbirine karışmasıydı günlerin.
Bu ses,bir haykırıştı; "Ölüm,meydan okuyorum sana!" Sana gelerek,seninle...
"Tak!.."