Nasıl yalan bir dünya bıraktık ardımızda?
Her mutluluğun sonunda bir acının olduğunu biliyordum oysa. Kim demiş geceler vuslatı getirir de karanlığı atarmış üstümüzden? Geçmişimizi sorgulamadan yaşama gerekliliğini söyleseler de hep ne kadar yaşarız biz bu günü, dün olmayınca? Geçmişin intikamını, geçmişi unutarak nasıl yaşarız umarsızca?
Nasıl bir hayal bıraktık ki ardımızda?
Her rüyada karşımızda, her gördüğümüz insanda, her duyduğumuz seste. Bugün var olma sebebim, yarın, sonum.
Nasıl bir uyku haliydin?
Hala uyanığım oysa. Bir yorgunluk ki tahammülsüzlükler sokağında. Bir uyku hali ki “sabır” diliyor “Yaradan’dan… Bir uyku hali ki kana kan, cana can.
Kıyıldı yüreğim şehrin sokaklarında. Ama hala dik, hala umutlu yarından.
Nasıl bir gidiş ki hala, yanımda… Nasıl bir suskunluktur bu, çığlık çığlığa?
Her cümlem vicdan azabı olsun, her okuduğunda. Geri dönüşler acizce, kıpırtısız ve sessiz bir imkânsızlık olsun yarınında.
Yarınların olsun çokça ama beni anlamaya yetmesin ömrün!