Adını unutamadığım;

Artık bütün sessizliğimi ve iç huzurumu bozan bir gölgenin altında yaşıyorum.Senin yüzünden, seni düşünerek.Seni tanımadan önce nasıl bir isim koyduysam yine aynı ismi kullanıyorum.Ne gariptir ki gerçek ismini hiç yakıştıramadım sana.Zira hiç söylemedim de.

Sana olan dokunuşlarımda o ismin izleri bile yoktu.Dudaklarım sana en aşk dolu dizeleri fısıldarken ismini hiç zikretmedim
Tam bir birliktelik olamadı bizimkisi. Yarım yamalak bir aşk, yarım bırakılmış zaman artıkları.Biz oyduk.Yazdığım öyküyü senin masalına hiç karıştırmamalıydım.

Artık suskunluklar çare değil.Seni eskisi gibi sevmiyorum.Ama eskisinden de çok bağlıyım sana.Özlemlerimin yerini öfkelere, bağımlılığımı da bağlılığa bıraktım.

Gözlerinin içine bakarken her defasında sana verdiğim isimle özleşen gökyüzüne bakıyordum.Utanıyordum.Çok zaman kaybettim seni düşünerek, çok şey kaybettim içimden.

Ne mutlu sana ,artık aşık olamıyorum.Ama çok seviyorum.Sevgiden hiç mi rahatsız olmaz insan? Ben olmuyorum.Bazı geceler rüyamda gördüğüm sen bile artık sormaz oldun.Alıştım yokluğuna da uykularımdan bu kadar erken gideceğini bilmiyordum.

Kısacık bir ömür bize biçilen.Biz ise üç günlük bir ömrü iki kapı arasında ayrılıkla sıkıştırdık.Yarım kalan hiç bir şey tamamlanmadan ne sen ne de ben bir yere gitmeyeceğiz.İnanıyorum artık her sonda bir başlangıç olduğuna.

Adını unutamadığım; bu gece hüzünlüyüm.Her müzikte seni buluyorum.Her şiir sen kokuyor.Biliyorum başka bir mutluluğun başrolünü yapıyorsun.
Biliyor musun?Artık eskisi gibi rüyalarımda sadece sen yoksun.
Çok seviyorum her şeyi,herkesi.Nedensiz.Çok garip ama seni de sevdiğim kadar çok seviyorum onu.Ve sanırım çok seveceğim.
Bu gece rahat bir uyku diliyorum senin için.Sana gelmeyeceğim..

Unuttuğun...