ŞİLA

• 14 Temmuz 2011 Perşembe 02:47:32

Sessizce karıştırdı kitabın sayfalarını.
Üzüldü...
Bu defa ince bir kitaba ’son’ yazacaktı.

Uyanamıyordu bu sabah.Yorulmuştu evet ama bugün önemli bir gündü.Ve gözlerini yavaşça açtı.Masanın üzerindeki balığa kaydı bakışları.Bir gariplik vardı bugün Şila’da.Bi şeyler anlatmak ister gibiydi.Öyle hızlı kıvrılıyordu ki suda,mavi taşları hareket etti ona inat yavaşça.Annesi olsa dalga geçerdi yine kendisiyle.Bu kadar hissiz bir hayvanın hareketlerinden anlam çıkarmasına gülerdi.Ama hiç aldırış etmezdi Ayşe.Annesinin aksine hayvanlarla iletişim kurduğuna inanıyordu.Şila’yla konuşamasa da bugün bir garip olduğunun farkındaydı onun.

Mutluydu.Yıllardır hayalini kurduğu kitabı yazmış,yayıneviyle anlaşmıştı.Çok kısa bir süre sonra da basımı başlayacaktı.Nasıl buraya kadar geldiğini düşünüyordu.Oysa çok uzaktı.Ya da ona öyle gelmişti.O bu düşüncelerle boğulurken telefonu çaldı.Arayan Meltem’di.Bütün arkadaşlarıyla konuştuğunu; saat tam beşte her zaman gittikleri kafeye gelmesini istiyordu.Bu başarı kutlanmalıydı.Ayşe ikilemeden teklifi kabul etti,saat tam beşte orada olacaktı.

Arabasını parkedip,annesinin iş yerine geldi.Her zaman yaptığı bu sıradan ziyaret bugün çok daha eğlenceli olmuş,Ayşe başarısını bir kez de burda kutlamış,yüzünde eksik olmayan gülümsemesiyle oradan ayrılmıştı.

Ve prosedürde kitabı için yapılması gereken son iş kalmıştı.Sözleşme.Bi an bile düşünmeden imzaladı.Yayınevi sahibi Levent bey zor bi insandı.Hatta Ayşe onu ikna edemeyeceğini düşünmüş ama pişman olmamak için denemişti.İkna etmesine gerek kalmadan basıma evet demişti.Ayşe’nin diğerlerinden bir farkı vardı.Ki bu farkı anlamak için onunla ahbap olmaya gerek yoktu.Arınmıştı Ayşe,başarıyı istememiş;başarmak için yazmamıştı.Yazmasının tek sebebi vardı.Sevmek...Ayşe yazmayı seviyordu.

Saat dört buçukta yayınevinden çıkmış,kutlama yapacakları kafeye doğru yola koyulmuştu.Hiç duymadığı bir huzur vardı içeride bir yerlerde.Hafiflediğini hissediyordu.Tarif edilemez bir rahatlama...

Ayşe’nin parçalanmış bedeninin üzerine bir gazete parçası kapatılmış,ölüm sebebine ise trafik kazası yazılmıştı.Hyatının en mutlu gününü son gününde doya doya yaşamıştı.

Bunu bilen tek isim Şila’ydı.Çünkü azrailin,Ayşe’nin incecik hayat kitabına son yazışını bir tek o görebilmişti.