ASTIM VE ÖĞRETMEN.

• 13 Temmuz 2011 Çarşamba 17:21:55

insan bazı şeylerin değerini kaybedince anlarmış’diye olcukça bilindik bir laf vardır.. bu sözü başına gelmeyen anlayamaz elbette... bundan 3-4 yıl önceydi .güzel bi yazdı. benim biricik annem ne yzıkki astım gibi illet bir hastalığa yakalandı. sizde bilirsiniz ki bu hastalık zor kötü bir hastalıktır. bırgün, evde metalik bile olmadığı birgündü bu. annem ilacının bittiğini ve ona alt taraftaki eczaneden ilaç almamı söyledi. anne para yokken nasıl alabilirim ben öyle veresiye isteyemem diye mırın kırın ettim. neyse ; eczaneye gittim ve bayandan ventolin’ istedim ama parasını annem 2 sonra maaş alacak o zaman vereceğiz zaten bu sokakta oturuyoruz biliyorsunuz dedim... ama kadın vermedi. bende ısrar etmedım zaten utana sıkıla istemiştim hem.
Akşam 9-10 civarındaydı saat, odadan annemın bağırdığını duydum daha doğrusu bağırmaya çalıştığını.odaya gttiğimde annemin benizi mosmor olmuştu ve nefes alamıyordu. Ölüyoruum’ diye konuşmaya çalışıyordu. ne yapacağımı şaşırdım babam işteydi. vardiyalı çalıştığı için sabah gelecekti. arabanın anahtarlarını aradım buldum ama kimin götüreceğini bilmiyordum. sonra aklıma üst katımızda oturan aynı zamanda okulumda müdür yardmcısı olan ÜZEYİR’hocam geldi .
koştum kapısını çaldım hocam ne olur annemi hastaneye yetiştirin dedım ölüyor dedım ağlayarak ...bir taraftan da anneme ya bişey olursa ozaman ne yaparım diyee düşünüp durmaktan kendimi alamadım... hocam bir çırpıda geldi ve annemı arabaya bindirip bize en yakın olan hastaneye götürdük .Annemi hastaneye girer girmez solunum tüpüne bağladılar konuşmamasını söylediler sordukları soruları ben cevapladım. ve sonra babamı arayıp olan biteni anlattım yarım saat içinde geldi benzi atmıştı anladım ki çok korkmuşş. neyse ki annem iyiydi ve öğretmenım hayatımın anlamının hayatını kurtarmıştı.. bana annemi geri bağışlamıştı. babam neden ilk ona haber vermedım diye kırıldı ama ben onun ne kadar üzüleceğini ve o aceleyle gelirken başına birşey gelmesınden korktuğum için haber vermemiştim yanı büyük bir risk göze almıştım. ama allahım annemı ve babamı benden almadım. hala onların kanatları altındayım.. dilerim ki kimse annesi ve babasından ayrı düşmesin. öğretmenım hala üst katımızda oturuyor ve ben lisedeyim. bir kızı var ve oda 1.sınıfa gidiyor.dilerim allahtan kızını ona bağışlasın ..bir ömür mutlu olsun inşallah...