YORUMLAR
Biri size duyduğu intikama karşılık bu kumrulara zarar mı veriyor yoksa?
Merak ettim şimdi, devamını bekliyorum, sevgilerle
Saadet Ün
Devamı yazmak inşaallah nasip olur...
Teşekkür ve sevgiyle...
Saadet Ün
Galiba yazıyı okurken gözden kaçırmış olmalısınız yumurtaların yok olduğunu ve artık yavruların dünyaya gelmeyeceğini...
Yumurtalarsa maalesef ki yoklar artık. Zaten yazıya eklediğim fotoğrafda yumurtaların akibetini göstermektedir bire bir...
Anne kumruysa yaşıyor olsaydı mutlaka gelirdi...
Teşekkürler...
Sevgiyle.
UÇUK
ve bu bölümü de devam bölümüne hazırlık olarak düşündüm...
saygılarımla...
Kumruların hikâyesine yerleşmiş insanca bir çığlık seli...
eli yüreği ruhu kaleme değmiş bir can ancak susturur ve düşündürür...
kutladım kesinlikle...
Saadet Ün
Hani mümkün olsa, istifa ederdim insan olmaktan...
Caniler öylesine çok ki, ne insan diyorlar ne de hayvan...
Duyarlı yüreğe teşekkür ve sevgilerimle...
Resim içimi sızlattı Saadet Hanım. Hele erkek kumrunun hali...Biliyor musunuz, ben de bir kumru iyileştirmiştim Allah'ın izniyle. Kalbi görünüyordu. Galiba kedi parçalamış. Sokakta bulup getirdi kızım Sude. Ölür dediler. Neler yapmadım ki onun için. Pomatlar, tentürtiyotlar kuşlar için özel vitaminler. Öldü ölecek derken, su içmeye başladı. Sonra yemek yedi. Sonra çamaşır sepetinin altında da olsa uçma talimi yaptı. Nihayet gitme vakti geldiğinde sepeti açtım. Uçtu uzaklaştı. Sonra geri dönüp karşı çatıya kondu ve bana baktı. Bana baktı bundan eminim. Sonra tekrar gitti.
Kumrular özel hayvanlardır. Gerçekten duygusal oldukları söylenir. Bu öyküyü hak etti Aslan Baba. Sonunu merak ettim. Çok başarılı ve şiir gibi bir anlatım.
Kutluyorum.
Sevgiler.
Saadet Ün
Her canlı ölür. Bu değil beni kahreden. Beni kahreden bu yumurtaların yokedilme sebebi...
Halen kendime gelmiş değilim...
Biliyor musunuz, ben "İnsanoğlu" denen varlıktan çok korkuyorum artık... Merhametsizliklerinden, vicdansızlıklarından...
Kırılan yumurtanın resmini bugün çektim. Dün akşam eve geldiğimde etrafa bakmış ancak görememiştim. Ama tahmin etmiştim aşağıya atıldıklarını... Çünkü belliydi...
Alt katta boş ev var ve tamirde... Balkonu (avlu gibi bir şey) moloz dolu... Anahtarı ev sahibinden aldım ve gittim baktım yumurtalar orda mı diye... Birini göremedim ama biri duruyordu işte böylesine bir briket parçasının üstünde...
İçim dolu... Ve sanıyorum yazacaklarım daha çok uzayacak...
Allah nasip ederse yazarım inşaallah... Çünkü çok etkilenmiş durumdan ve üstelik kendi kendimi de suçluyorum...
Duyarlı yüreğiniz dert görmesin...
Sevgilerimle...
Saadet Ün
Keşke herkes sizim gibi olabilseydi....
Allah razı olsun.