Kirletilmiş ruhlarımız kurşunlaşmış askerler
Once kuşlar mı gidecek, sonra sıra kimde,
Anneler ne zaman barış emzirtecek cocuklarına
Zayıf ellerimiz altın başakları kaç mevsim tutacak
Saclarının çigdem kokusunu ne kadar daha koklayabilecegim ?

Yazık mavi gezegen mutlu uygarlıkları emzirmeyecek
Mutlu şarkılara elveda demek ne kadar zor
Beyaz köpüklerden bir yaşam ne kadar imkansız
Sevgin artıkça senide kaybediyorum sevgimin yigit bekçisi
Birileri uyandırsa bizleri bu kötü rüyalardan

Keşke yalan olsa söylediklerim,
Ağzımı sıkıca kapatsanız dostlarım
Çocukluğumda terli sularını içtiğim çeşmeleri özledim,
Saklanbaç oynadığımız yeşil meyva bahçelerini,
Askılı pantolonuma bulaşan atıksız çamuru özledim…

Geri dönüşümsüz günler yaşıyoruz
Buzullardan once eriyor umut
Para satın alamayacak artık billur suları
Tabaklarımızı dolduran paralar besleyemeyecek hiç birimizi
Ne yazık,
Daha fazla asla yarın yok…
Yok.

01 ARALIK 2007, ISPARTA