Kendimizi hep başkasının yerine koyma eğilimi
Başkalarının yaşayış biçimlerini zimmetimize geçirme hevesleri
Düşüncelerin olmayan ortak yanları
İsyankâr tavırlarımızın bitmez sonları
Hayattan kopmuşluğun en kötü özgeçmişi nedir?

En büyük alışkanlıklarımızdan bir tanesi
Hiç bıkmadan, Bize doğmaz dediğimiz güneşin karanlık yönünde durmak

Özgürlüğü kısıtlanmış bir mahkûm gibiyiz aslında…
Sığamıyoruz… Bu evrene

Bahardan çaldığımız umutlardan
Yarım hayaller kurmaya sürüklüyorduk düşünceleri…

- Oysa şansımızın rotasını elimizde tutarken neden ufak tefek göllerde okyanustayız sanıp alabora oluyoruz

Neden bu kadar basitleşiyor vicdanlar
Neden gitmeleri ezberlemişken sözlerimiz
Kalmak için yorgun bir teselli ediniyoruz

Mantığımız olmalıydı değil mi… mantık
Düşünce suçlu olmamalıydık çakallık yurdunda
İç savaş çıkmamalıydı duygularımızda

Kalmalıydık…
Yaşama heveslerini görürken
Bu intizar dolu yollarda bırakmamalıydık gözlerimizi

Işık girmeyen bir odanın köşesinde yetişen bir saksı kadar aydınlığa susamak dururken
Düşüncelerimizi pekiştirme zamanı geçmiş giderken ölüm bize koşarak gelirken
Kara toprak korkusu sarmışken dört bir yanı
Acizlik diz boyu olmuş bedenlerde…

Ne yazıktır ki…
Sorgulamaların sınırlarında kalıp şaşıran yönler
Hayat okuluna erken başlamaktan doğan bir neden olabilir mi?
Hayatı yaşayan insanların bir kısmından kıskanıyorum kendi halimce
Sorumluluk sahibi olmayışımızın artısı eksisi bize ne kazandırdı..

Hep mutlu ve huzurlu bir yaşantının peşinden koşarız aslında
Yaşadıklarımızın en acı mazisi kanayıp dursun…
Yaraya ne kadar çok bakarsak o kadar çok acı hissederiz…
En iyisi hiç bakmamak… Olduğu gibi bırakmak ve en büyük ilaç(zaman) varken

Ya yaşadıklarımızın özlemi yüksek dağların eteklerine yağan kar gibi erimeden durmuşken
Zamanı hala geriye alamazken bilim
Ertelediğimiz hayatın dönüşünü yokken
Şansı hala bir sayısal loto kuponunda arıyorken
Hala böyle karamsarlığa kapılıp hayatımı kötüleyeceğiz
Birazda olduğu gibi yaşa hayatı
Hayallerinin peşinden koş
Bozuk moralimize karşı çevremizden bu kadar kopuk yaşamayı bırakalım
Üzmeyelim şu üç günlük dünyada birbirimizi

Son sözüm ve tavsiyem…
Ettiğin duanın sahibi sen ol, dilinle değil yüreğinle
Söylenen sözün bekçisi ol, kulağınla değil aklınla(anlayana)

Mehmet Emin Karademir