İlk yayınlandığında okumuştum yazınızı. Ne yazık ki felsefi düşünce akımlarının çatışmasını pek kavrayamamıştım. Bu benim eksikliğim. Ancak bilmek ve yaşamak hakkında gel-gitler yaşatmıştı yazınız bana.
Acaba dedim, "cahillik mutluluk" muydu?
Yok yok dedim sonra, öyle yaşamaktansa.
Kurdeleli haliyle tekrar okudum... Siz de de gel-gitler yaratmış. Ancak ısrarla direniyorsunuz... Direnmekte de haklısınız.
Gerçeğe ulaşmak her zaman acı verir insana, her ne kadar gerçek tek olmasa da... önemli olan kendi gerçeği insanın. Ona ulaşınca rahatlıyor ruhlar.
Tebrikler.

Yazılarınız boş olmadığınızı gösteriyor.Ben yazıyı okuyup sindireyim derken, kurdelesi takılmış.
Tebrikler, hakeden bir çalışma, paylaşım için teşekkürler, selamlar.

Allahım seni nazardan korusun diyeceğim öncelikle...

Hem nesirde hem şiirde koşmak hiç düşmeden hem de git gide artan bir hızla...

Yüreğinden öpüyorum seni çocuk...

Güne gelmeye çok yakışan bir yazıydı. Tebrikler. Selamlarımla.

İyi gidiyorsun...Hem de biraz fazla iyi. O yüzden biraz kızıyorum sana.

Tebrikler kardeşim.

Böcek olmayı kabul edenler, ayaklar altında kalıp ezilmekten yakınmamalıdır’ sözü üzerine düşünmek için zaman istiyorum. Doğa ya da evrenin biçimselliğini unutmuş insanlardan biri olarak, gülmenin yaşlı fıskiyelerinden acıya katlanabilme orgazmlarının nasıl olabilirliği açısından denemelerin en bohem serinliğinde uyuyakalmak için çıkışı bekleyen kelimelerimin ardı sıra sıraya giriyorum.

Değerli kardeşim, fırsat buldukça yazılarını okumaya çalışıyorum ve çok beğeniyorum. Fulya'nın da dediği gibi; yazınızı okumak büyükçe bir kitap okumaya eş değer sanki.

Bilgi birikiminiz çok fazla ve cümle uzunluğunuzu sevdim. Geldim. Gittim. Oldu. Bitti. Gibi kısacık cümleleri, sık sık kırmızı ışıkta duran sürücüye benzetiyorum. Şimdiki yazarlar; her ne kadar kısa cümlede ısrar etseler de ben sizin gibi yazmaya çalışacağım.

Bugün okuduğum en güzel yazıydı. Tebrik ederim.

Selam ve saygımla.

Lezzetli cümlelerdi. Sesli sesli okudum. Çok okuyan yüklü bir beynin daha çok arayışlara girdiği izlenimine kapıldım. Bütün kitapları okuduktan sonra onları meydan ateşinde yakan adamı hatırladım. Yakmadığı tek kitap Kur' an' dı. Kabımca bir şeyler yazmadan geçemedim. Saygılar...

senin bu yazını okuduktan sonra kitap okudum
sanki bu yazıya cevaben yazılmış gibiydi
bundan sebep ikinci kez geldim
izninle paylaşmak istiyorum..




Sokrates, 'sorgulanmamış bir hayat yaşanmaya değmez ' der, Alphonzo Lingis ise '' yaşanmamış bir hayat sorgulanmaya değmez' diyor. Belki de hayatın anlamını, hayatın anlamını aramakla yitiriyoruz kim bilir... belki de varlığını ancak kaybettiğinizde fark edebileceğiniz bir anlamdır bu. Belki de hayat anlamını aramak için değil salt yaşamak için vardır... yani hayatın bir anlamı yok ve biz bunu kabullenemediğimiz için elimizden geldiğince çarpıtmaya çalışıyoruz bu gerçeği... kim bilir?


Hayatın anlamı içinde saklı. Hayatın anlamıyla, hayatın anlarını birbirine karıştırmadan, hayata attığınız her doğru adım, sizi kendinizden uzaklaştırmamalıdır. Hayatın keşmekeşine uzanırken, kendi dinginliğinizi kaybetmemelisiniz. O dinginliktir sizi en girift sorunlara karşı sakince mücadele ettirecek olan.. yaşanmamış bir hayatı sorgulamakla, sorgulanmamış bir hayatı yaşamak arasında pek de büyük farklar yoktur aslında.


Hintli düşünür Osho'nun dediği gibi, ' hayatın anlamı keşfedilecek bir şey değildir; yaratılacak bir şeydir.' İşte bu yüzden hayatı başkasının hatasıymış gibi yaşayanlar iki kere yanılırlar..






-saygıyla-

Herkesin doğruları kadar gerçek hatta en gerçek ölüm. Hakkın Sesi güzel yazıyorsun. Okumaktan büyük haz aldım. Selamlarımla.

‘...Yarın ben de olmayacağım
Ve sonra bir zaman gelecek, deniz
Her şeyi kapatacak, gölgesi kalmayacak yüzlerimizin
Kocaman bir ada bulacağım
Homeros yaşayacak hala dizelerinin içinde
Adamın yanında bir sürü ada çökerken okyanuslarına
Susacak en son konuşacak büyük ölüm.’

yine güzel anlatımdı
okumak bu sayfayı
saygılarımla kalemine sağlık

İnsan için bir tek doğru olsaydı renkler olmazdı dostum.
Bir büyük şöyle söylemiş " bütün itikadler birdir"
Eğer mesele dağlardaki rüzgarlarsa
her dağın rüzgarı kendi kuvvetincedir.
İlişkilere gelince;torununun çocuğu da aynı seslenirdi.
İnsani ya da İlahi.

Ne diyeceğimi bilemiyorum...Çok iyi yazıydı diyeyim, geçeyim en iyisi. İnşallah,okuyanı da, iyi yazı nasıl yazılırmış, göreni de bol olur... Tebrikler.

'Yaşamak, anlamak için çokça kafa yorduğum bir derya' demişsin, bana kalırsa fazla meraklıca ve yersiz bir uğraş :`}

'bugünü yaşama aruzu'nu okudun mu bilemiyorum, lakin bendeki pozitiflik ve Schopenhauer katılığı-negatifliği o kitaptan bulaşmıştı

sendeki durum da biraz karışık, hem umutlu bakmak istiyorsun, hem de içinde alt edemediğin bir pervasızlık söz konusu


haa bu arada, az kalsın unutuyordum 'MERHABA!'... ve eyvallah, saygılar benden olsun..