KİTAP
MÜZİK
ATÖLYE
- 1052 Okunma
- 4 Yorum
- 0 Beğeni
TABİ TABİ TABİ, PEKİ PEKİ PEKİ....
İki günden beri çocuğu uyuyunca acele acele günlük işlerini yapan, yemeği ateşe koyan anne gibiyim.
Tuhaf geliyor ne yalan söyleyeyim. Bir yandan iş, güç, diğer yandan çıkan takırtılarla onu uyandırma endişesi...
Aman diyorum , aman dikkat. Tencere kapakları birbirine vurmasın, usulca koy yerlerine.
Evimizdeyiz. Tam yirmibeş gün sonra evde olmak ne güzel. Yemek yapmak, sofra kurmak, hepbirlikte bir masa etrafında yemek. Baya özlemişim...
Onun yiyebileceği yemekleri yapmaya özen gösteriyorum,bize ayrı ona ayrı.
Baba, tavuk haşladım sana, yanına da püre var. Yermisin?
Tabi, tabi, tabi...
Baba, bir kaç yudum da elindeki ayrandan içsen?
Peki, peki, peki...
Büyük, kocaman bir çocuk işte...
Hem tatlı, hem birazcık huysuzmuş... Babası için öyle diyor eşim , deme öyle diyorum, biz olsak onun yerinde?
Haklısın ama diyor, tam bir huysuz çocuk.
Hastane bana iyi gelmedi diyor, midem yanıyor, halsizim. Hala iyileşemedim..Öldürmedi orası beni o kadar..
O da az birşey değil baba, diyorum...
Eşim gülüyor.
Neden gülüştünüz şimdi diyor?
Baba söylediğimi duymadın galiba diyorum. Kulakları da sağırlaştı diyor eşim.
İşime geleni duyarım ben, bugüne kadar herşeyi duydum da ne oldu? diyor babam. Bu sefer eşim ve ben kalakalıyoruz olduğumuz yerde.
Türküler açıyor eşim ona bilgisayardan, o da eşlik ediyor. "Alişmin kaşları kara." "Vardar ovası" Varsa da yoksa da memleket havası.
Sonra Hamiyet Yüceses gelyor aklına, Makberi açsana olüm (oğlum) diyor... Makberi de açıyoruz.
Sen Müzeyyen Senar severdin baba diyorum, açalım mı onu da?
Tabi tabi tabi...
"Eskiden diyor halk bahçesi vardı Eyüp’te. Hepsi gelmişti bunların. Hamiyet Yüceses, Zeki Müren, görmüştüm orada. İsmail Dümbüllü bile geldi... Nerden nereye?"
Kim neler geçiyor aklından!!!
Hep sevdiği, beğendiği şeyleri hatırlar ve ister ya çocuklar aynen öyle.
Yoruldum ben diyor sonra. Götürelim mi yatağına diyoruz..
Tabi tabi tabi...
Üstünü örteyim mi baba?
Peki peki, peki...
Hemencecik uyuyor.
Koskocaman ama, pek sevimli. çocuk gibi...
Hangimiz olmayacağız ki?
I.Kaplan
31.5.2011
YORUMLAR
Aile olmanın güzelliğini yansıttı yazınız. Çokları evde bir büyükle yaşamak istemez. Oysa ne güzel lütuftur onlar bizim için.
Çok güzel kaleme alınmış, sıcak ve samimi bir çalışma. Okurken keyif aldım.
Kutluyorum. Sevgiler.
Aynur Engindeniz tarafından 7/10/2011 9:31:40 PM zamanında düzenlenmiştir.
Ruhumveben
Hepimiz bir gün döneceğiz çocukluğumuza da bunu anlayanlar bizim etrafımızda olacak mı?Ben yaşlıları çocukluğumdan bu yana hep sevmişimdir(evde dört nesil bir arada yaşayan şanslılardanım :)..) ve keyf alırım onlarla sohbet etmekten ama ya bizim yaşlılığımız ? İşte burada kaygılı oluyorum bazen..
Güzeldi..Düşündürücüydü..Yaşlıların değerini görmek ümit vericiydi..
Gönülden kutluyorum.
Sevgilerimle...
Ruhumveben
Teşekkür etmeyi unutacaktım neredeyse... İçten yorumunuza teşekkürlerimle... Selam ve sevgiler :)
Örnek bir yazı ve örnek bir davranış. Sizi kutluyorum arkadaşım. Önce insan olduğunuz için sonra güçlü kaleminiz için. Sevgilerimle.
Ruhumveben
Aysel AKSÜMER
Ananın süt hakkı olduğundan dolambaçlı gidermiş dua .Babanın duası direk gidermiş semaya.Baba ki duası br peygamerin ümmetine ettiği duayla eş değer olduğu söylenir kutsiyet açısından.
Ne mutlu size ve ailenize çok mutlu oldum.
Saygı ve Selam ile
