YAZMAK VE BEN
Elim kalem tuttuğu günden bu güne seviyorum; kitaplar okumayı,
yazılar yazmayı.
Ne büyük bir sevinçti! ilk başladığım zamanlarda okuyabilmek; başka dünyalara, kapılar açmak,
hayal güçümü geliştiriyordum. Hayal kaslarım o zamanlarda başlamıştı çalışmaya.
Çevremde gördüğüm, insanların bir kısmında, yoktu; okuma yazma.
Ne büyük yoksunluktu.
İhtiyarlarının adına uzaktaki yakınlarına; mektup, tebrik kartları yazardım,
gelenleri tekrar tekrar okurdum,
mutlu olurlar arada ağlarlardı. Ben anlayamazdım.
Hasret dolu; yüreklerden, dökülen yorgun seslerden, dualar alırdım.
Büyümüş olsamda yine, severdim; mahallenin çoçuklarına
masal kitaplarını okumayı, çocukluğumda,
bana anlatılan; masalları anlatmayı.
Çoçukların, masal dinlerken neşe içinde hayallere dalan gözlerindeki ışıklardan; mutluluklar
fışkırırdı sanki, ruhuma. Hatta; onların hayellerine katılıyordum.
Zaman zaman birlikte hayaller üretiyorduk, kimi "amerikan":)
ilkokulda; öğretmen, yirmi üç nisan şiiri, kompozizyonlar derken, büyüdükçe değişti yazdıklarım.
Genç kız olduğum da, mahallenin çocuk parkında, tahta bir masada,
yaşlı bir ağacın gölgesinde arkadaşlarımla toplanıyor,
aşk mektupları; okuyor, yazıyor, gülüşüyorduk.
Aradan çeyrek asır geçti. Yıllar içinde yaşananlar,
yaşanılamayanlar, yazdıklarım "Lirik "şiirlere dönüştü...
V.Kayra
YORUMLAR
Yolu yazmak'tan geçenlerin hikayesi çocukluktan başlıyor sanki... Bende de öyle oldu... Kompozisyon, yerli mallarında küçük parodiler derken, bir tutku oldu... Ne de güzel oldu diyorum şimdi. Yazdıkça akıyor sözcükler, boşaltıyorum duygularımı, düşüncelerimi koca okyanusa... Ve iyi geliyor.
Ben düz yazı, anı, öykü yazmaya çabalıyorum... Sizin şiirlerinizi de beğenerek okuyorum... Tebrikler.
Siz de ne iyi etmişsiniz :) Sevgilerimle.
v.kayra
Evet doğru söylemişsiniz herşey çocukluktan başlıyor ömrümüzde. yazmanın,güzelliğinide iyi ifade etmişsiniz. bir çeşit terapi belki de...
Teşekkür ediyorum.Başarılar diliyorum.
Benden de sevgiler size...