KİTAP
MÜZİK
ATÖLYE
- 1730 Okunma
- 1 Yorum
- 0 Beğeni
SEVGİ – I
SEVGİ … Ne güzel bir kelime değilmi ? İnsan yaşamı içerisinde en çok kullandığımız kelimelerin başında geliyor “SEVGİ”
Hepimizin yaşamında nice sevgiler var.Eşini, aşkını, evladını sevenlerimiz ;
Şu ya da bu hobiyi, yemeği , şiiri, şarkıyı , sanatçıyı ve daha nice nice şeylere olan sevgilerimiz ile aslında bizler sevginin içerisinde yaşıyoruz.
Kişisel olarak kendi baktığımız pencereden görebildiklerimiz, sevdiklerimiz, genel olarak kendi dünyamızda birebir hayata dair güzellikleri paylaşabildiklerimiz olur…
Kişisel yaşam sınırlarımızın dışına taşan, günümüzü gecelerimizi çok da fiilleriyle etkileyemeyecek konumda insanlar, değerler ya da konularda sevmek te de , bu sözcüğü kullanmakta da zorlanırız …
Öyle ya ; kimin nesi , kimin fesidir ki bu seveyim … “ Ne ilgisi alakası var ayrıca benimle? “ Sorusunu sorar alt bilincimiz. Haksız da değildir hani. Sevmek için nedenleri olmalı insanın …
Sevmek için en büyük neden, var olan tüm canlı ve cansız varlıkların Yüce Allah tarafından yoktan, kendi bedeninden var edilmiş olmalarıdır…
Baktığımız, görebildiğimiz ve hatta göremediklerimiz ile her her şeyi var eden, yaratan Yüce Allah’tır… Yaratılmış her varlık, Allahın kendi varlığından var ettiği, ondan bir parçasıdır .
Aynı anne ve babadan dünyaya gelmiş iki öz kardeş gibi, tüm var olanlar , yaratılmışlar, Allahtan gelmiştir ve ona döneceklerdir… İlgileri, alakaları, kardeşlik düzeyindedir bu nedenle …
İnsan sevgisi, hayvan sevgisi ve doğaya hissettiğimiz sevgilerin kaynağı budur aslında …
Acılarıyla, dertleriyle , çaresizlikleriyle bir insanı düşünün dostlar.Bir dünyadır başlı başına bir insan … Her bir hayvan için de aynı şeyi düşünmek, hissetmek mümkün.
Minnacık bir kedi yavrusu düşünün.Günler ve geceler boyunca yatağınızda, sizin kokunuzla, sıcaklığınızla sevgiyle mırmır ederken sever bağlanıverirsiniz o küçücük kediciğe… Bunu istemiyorum efendim, çıkarınız evinizden, ben kedileri sevmiyorum hatta nefret ederim dediğinde bir insan ; ne düşünür, ne hisseder, ne yaparsınız ki …
Birileri sevmiyor ve istemiyorlar diye o minicik ve bağlandığınız kedi yavrusunu sokağa bırakmak mıdır sevgi ? Elbette ki değil … Seven insan, sevdikleri için gerekirse her türlü mücadeleyi de verebilmelidir.
Bütün insanları sevmelidir insan… Yaradandan ötürü yaradılanı sevmektir ast olan … Şair midir, yazar mıdır değil midir? Şiirleri iyi mi , kötü müdür? Yazdığı yazılar hikayeler, romanlar başarılı mıdır başarısız mı? Bunlar değildir önemli olan … Önemli olan o insanı nedensizce sevebilmektir…
Kendini daha da geliştirmek ve daha iyiye, daha güzele, daha başarılı noktalara erişebilmek amaçlı olarak, hep başarılı insanlara , başarılı şairlere, yazarlara, iş adamlarına, politikacılara eğilim gösteren ve bunları severek daha da güzelleşebileceğini düşünen insanlarımız çoğunlukları oluşturmaktadır.
Sevgi de bile amaçladıklarının, kişisel gelişim amaçları olduğunu görebilmek hiç de zor değildir zaten dostlar…
Başarılı ya da başarısız olsunlar her konuda her insanımızı seviyorum ben … Her insanın dünyasındaki güzellikleriyle ben de güzelleşirim… Başarı ya da başarısızlık seviyeleri asla etkilemiyor beni… Beni ilgilendiren insan olmalarıdır …
Hayvanlar için de, doğa için de düşüncelerim aynı… Bana yararı var mı yok mu bencillikleriyle değil, varlığıyla mutlu olmak önemli benim için…
Bu konu öylesine derin ki, bir tek yazıyla bitmeyecek biliyorum.Devam edeceğim bu konuda düşüncelerimi sizlerle paylaşmaya.
Şimdilik sağlıcakla ve hoş kalın dostlar…
Sevgi daima yol arkadaşınız olsun …
Saygı ve sevgilerimle …
Mert YİĞİTCAN
07 temmuz 2011 küçüksu / istanbul
