APARTUMAN

• 7 Temmuz 2011 Perşembe 11:35:13

İşte böyle başlamış Apartuman hayatı önce biraz hayranlık sonra bir asır öncesi Frenk hayranlarının frengistanda gördükleri kulemsi yığıntılar... Ölünesi bir özlem ahhhh medeniyet tek dişi kalmış canavar...

Şişlide bir apartuman yoksa eğer halin yaman kanımca halin varsa yaman artık... Bazen aile reislerinin anaları, dedeleride eklenir, iyice bir kalabalıklaşılır, insanları alıştırıp sonra tıktıkları ve birilerinin asla huzur bulamadığı ve bulamıyacağı üst üste beton eklentileri.. Tuvalete hiç girmezsin ama yine kokar, anlaman zaman almaz diğer evlerden koku geliyordur, borular yan yana eklentili ya, kime desen derdini vah anam vah...

Bir Cumartesi günü hani tatil ya, eşinle beraber mışıl, mışıl uyumak istersin, haddinemi düşmüş... Aşağıda sabahın dokuzunda matkapla duvar delinmeye başlar, yeni mutfak yapımı için... Senin özel zevklerin, mini, mini huzur arayışlarından huzur terapilerinden ona ne... İnsanlar o kadar özgürleşmişlerdirki özgürlükleri başkalarının tüm insansal özelliklerini ham yapmıştır...Gidip gırtlağını sıkmak istersin, insansal yaradılışın gereği ama sıkarsan, ömrün hapislerde geçer... Haneye tecavüz daha bir ağır suç çünki sabır etmelisin... Bu arada kendini sıkarsın, sıkarsın, bir gün o sıkmalar seni bir ruh doktorunun karşısına çıkartabilir... Başlar gözünde gözlük, iki elini göbeğinin üzerinde birleştirmiş, baş parmağıyla daireler çizerek, ilk ne zaman geldi, ara aramı oluyor... Doktor bey bir çoklarının ümüğünü sıkmak istiyorum desen, ama bu seferde zırdeli gözüyle bakacak... Belki tımarhaneye yatırılacaksın... Zaten tımarhaneye düşersen ordaki deli kardeşler seni zırdeli yapar... Neyi anlatacaksınki doktora hangisini? Apartmanda sürekli laf götürüp getiren Asiye’yimi, yoksa yan komşunun müzik açma yüzünden bıçaklaşıp, mahkemelik olduğunumu... Bu arada aralarını ayırayım derken, çıkan izdihamda yaralandığınımı, ya alt kattaki sorunlu Sebile’nin her görüşte hiç bir nedeni olmadığı halde seni baştan aşağı nefret dolu gözlerle süzdüğünümü...

Şişlide bir apartuman.... Alın buyrun her yer apartman... Delisi, akıllısı, cahili, bilgilisi her beton dehlizden anlamsız bakan mutsuz insan başları uzanmakta, kötüleri eskiye inat daha çok, iyileri ise az bulunan pahalı bir elmas gibi... Oysa Konya’nın bir köyünde bahçesindeki Ardıç Ağacı’nın altında gölgelenen Hilmiye Teyze’de ne içsel sıkıntılar ne çağın hastalığı panik atak, panik atak oldum, Hilmiye Teyze dediğimde, al çiçekli basma tülbentini ağzına götürerek gülüyor, ne biliyim kızım neki o biz bilmek eyle şeyler... Mehmet Akif ne güzel söylemiş... (Medeniyet denilen tek dişi kalmış canavar) tamam interneti var... Telefonu var, iyi getirileride var, ya götürdükleri medeniyet adı altında bence daha çok şey kaybettik.. Apartumanlar belki etimizi yalayıp yutamadı ama, ruhumuzu illede ille bir yerlerden örselediği kesin ,ahhhhhh Apartumanlar Aparmısınız Tumanmısınız nesiniz bilmemki ..... RABİABELGİN.....