KİTAP
MÜZİK
ATÖLYE
- 1179 Okunma
- 13 Yorum
- 0 Beğeni
Hüzün Mevsiminde Sen…
Okuduğunuz yazı Günün Yazısı olarak seçilmiştir.
“ Seni dün hiç sevmedim, bugünde… Ben seni yarınlarıma sakladım…”
Hüzün mevsimi yağmura, kara benzemiyor ki-yüreğe yağıyor… Kalıyorsun buz gibi bedenin içerisinde, mutluluk oyunu oynuyorsun… Hiç kimseler bilmiyor!
—yapma diyorsun, önce kendine kızıyorsun; kırdıkça kalbini bütünlüğünden uzaklaşıyorsun… Dayanacak gücün kalmıyor/ yoruluyorsun/ çünkü hiç mi hiç sevmiyorsun…
Sonbaharın soysuz günlerinde yalnızlığıma dayanıyorum. Yollarımda yalana kanarcasına nefes alıyorum. Artık ikiyüzlü hayata da alışıyorum! Bazen sımsıkı bile sarılıyorum. Yenilgiler, yanılgılardan çalınırmış sevgilim, korkma! Bu sevdayı ezdirmem yalana-dolana… Nefes almam-gerekirse-kara toprağa yaslanırım…
“Gözlerim senin rengindeydi! Sözlerim ve hatta düşlerim de…”
Düşten öte bir veryansındı… Tutuklu bedenimdeki küçük isyanların bir sebebiydi, belki de kalbim senin dokunabildiğin kadardı… Anlamadın ki-hiç!
—gözlerim diyorum, sen diyorum; hatta sözlerim de, düşlerim de… Bir tek sana sarılıyor hepsi, seninle hayata tutunuyorlar. Çünkü kendilerini anlamlı kılan cümlelerin öznesine bir tek seni yakıştırıyorlar… Anlasana, onlarda sadece seni seviyorlar.
“ Seni dün hiç sevmedim, bugünde… Ben seni mutlu günlerime sakladım…”
Her şey senin içindi/ öyle ya da böyle ne fark ederdi ki-bir yürek vardı ve içi her geçen gün “sen” dolmaktaydı… Her şey senin içindi!
—ey sevgili dinle!
—neredesin?
Ay ışığına bakarken buluyorum bu gözleri… Oysa benim tek isteğim gözlerinde hapsolmaktı! Senin olmaktan başka bir şey düşünemezken, yakamozun ihtişamını nasıl benimserim… Gökyüzündeki hangi aydınlık, senin kadar cennet yoluma ışık olabilirdi/ -ki sence bu sonum olmaz mıydı?
Sisli bir yoldayım sevgili! Sen yoksun ya ne ay-ışığına ne de düşen yaprakların çığlıklarına kalıyorum. Bir “sen” oluyorum bir de ölüm gibi sonsuzluk…
( Sen olan her şeydeyim… Senin olmayı reddeden her ruhu bedeninden ayırabilecek kadar da sen’le doluyum...)
Belki zaman kasım sonu… Ellerim soğuk, yüreğimde/ ve belkilerde bir akşamüstü ben soğudum aşkından…
Geri dönülmez sevdanın içinde bir avuç mutluluk için kendimi yakmışım/ her şeyimi de… Bak, bir yaprak daha maziye düştü; sen gibi, hani o sana benzeyen gölgen gibi…
“İstersen sevgilim son kez tut ellerimden; göreceksin nasıl soğumuşum, en çok/ belki de senden… Ve sen olan her şeyden…”
Hüzün mevsimi hiçbir şeye benzemiyor sevgili! Bu kahrolası aşk bana göre değil artık; anla sevgilim-ki bu anlattıklarım aşktan mıdır? Yoksan her şeyden öte midir?
Unutma ki aşk, ömrün özetidir… Her ne kadar ben daha doğmamış olsam da…
( yürek burkulmalarında ki tozlu yazılar–14 )
Emre onbey
YORUMLAR
Unutma ki aşk, ömrün özetidir… Her ne kadar ben daha doğmamış olsam da…
ÖNCELİKLE YAZARI
VE DAHİLİNDE DÜNDE OLSA GÜNÜN YAZISI SEÇİLMESİNİ KUTLUYOR, NİCE BAŞARILAR DİLİYORUM...
SEVGİYLE..
Hüznü böylesi güzel anlatan sözlerin yazarını kutluyorum...
Gerçek bir yürek burkulması yaşadığım, hazan içinde umutsuz bir sevda...
Başlığı bile yetti bana, izninle arşivime ekledim bu denemeni...
Sevgilerim çok...
—ey sevgili dinle!
—neredesin?
Ay ışığına bakarken buluyorum bu gözleri… Oysa benim tek isteğim gözlerinde hapsolmaktı! Senin olmaktan başka bir şey düşünemezken, yakamozun ihtişamını nasıl benimserim… Gökyüzündeki hangi aydınlık, senin kadar cennet yoluma ışık olabilirdi/ -ki sence bu sonum olmaz mıydı?
Sisli bir yoldayım sevgili! Sen yoksun ya ne ay-ışığına ne de düşen yaprakların çığlıklarına kalıyorum. Bir “sen” oluyorum bir de ölüm gibi sonsuzluk…
( Sen olan her şeydeyim… Senin olmayı reddeden her ruhu bedeninden ayırabilecek kadar da sen’le doluyum...)
BUDUR İŞTE !
OKURKEN NERELERE GİTTİM BİLEMEZSİN ...
HARİKA BİR YAZI EMRE KARDEŞİM ...
ALKIŞLIYORUM ...
Belki zaman kasım sonu… Ellerim soğuk, yüreğimde/ ve belkilerde bir akşamüstü ben soğudum aşkından…
Geri dönülmez sevdanın içinde bir avuç mutluluk için kendimi yakmışım/ her şeyimi de… Bak, bir yaprak daha maziye düştü; sen gibi, hani o sana benzeyen gölgen gibi…
“İstersen sevgilim son kez tut ellerimden; göreceksin nasıl soğumuşum, en çok/ belki de senden… Ve sen olan her şeyden…”
.................
Gönlümüzdeki delik umutlara sevda mevsimi dedikçe yıldızsız gecelerde şiirler asarız simsiyah göklere. Sevmekten tükenmişliğimizin yumruk kadar göğsünde yine de yumuşaktır sol yanımız, aşk süreriz usanmadan nasırlı ellerimizle. Susar kainat, susar sözcükler ve işte o an hüzün konuşur, sarar bizi sıcacık elleriyle...
Tebrikler dost.
DAHA İLK SATIRDAN ANLAŞILIYOR ASİLLİĞİ YAZINIZIN.
TEBRİKLER.BAŞARILARINIZI DEVAMINI DİLERİM.
Hüzün mevsimi hiçbir şeye benzemiyor sevgili! Bu kahrolası aşk bana göre değil artık; anla sevgilim-ki bu anlattıklarım aşktan mıdır? Yoksan her şeyden öte midir?
Unutma ki aşk, ömrün özetidir… Her ne kadar ben daha doğmamış olsam da…
çok güzeldi.. tebrikler..
muhabbetle..
Geri dönülmez sevdanın içinde bir avuç mutluluk için kendimi yakmışım
degerli kardesim tebrik eder,barasilarin artarak devamini dilerim...
“ Seni dün hiç sevmedim, bugünde… Ben seni mutlu günlerime sakladım…”
Her şey senin içindi/ öyle ya da böyle ne fark ederdi ki-bir yürek vardı ve içi her geçen gün “sen” dolmaktaydı… Her şey senin içindi!
Unutma ki aşk, ömrün özetidir… Her ne kadar ben daha doğmamış olsam da…
muhteşem satırlar okudum, çok da etkiledi beni... yüreğine sağlık...
“ Seni dün hiç sevmedim, bugünde… Ben seni yarınlarıma sakladım…
güzeldi dizeler hüzünlüydü...
yüreğine sağlık dostum kalemin hiç susmasın....
....dostça kal....
O nasıl bir üşümektir Kardeşim
Okurken gözbebeklerimi titreten.
Kalemin daim olsun
Selamlarımla
