Benim köşemde mutluluğa dair gözyaşları değil;hüzne,acıya ve kalp kırıklıklarına dair işlenmiş gözlerden akan gözyaşları bulunur...Öyle heyecandan yazılmış kelimeler değil,bitmişliğin son anlarını yaşayan yürekten dökülen son kelimeler yazılı olur..

Yazarken duygularımı ellerim titremez benim öyle..
Aksine kaskatı kesilir..Çünkü; çaresizliği yazar benim ellerim...
Hangi el titretki çaresizliğini yazarken?Veya hangi yer,hangi mekan şahit olur ki buna...?

Benim köşemde; öle sağ köşeye atılan tarih ve saatte gece yarısından önce yazılmış şiirlerde bulamazsınız..Feryadlarım gece başlar benim.Gözlerim tutar gündüzken inci tanelerini.Ama gece ard arda sıralanır o küçücük suratımda,durmaksızın.Taşar akıtır içinde ne var ne yoksa.

Gece demek benim için özgürlük demektir..İnci tanalerim için,feryadlarım için özgürlük demektir.

Özetlemek gerekirse;
Benim köşemde sevilenler değil sevenler durur..Sevenler zararsız sevilenler ise vefasız olur...