Beyaz köpükleriyle dalgalar, denizin sonsuzluk sırrını verir gibi kumların üstünde sürükleniyor durmaksızın,
Ya da yıllar yılı bitirilen bir ayrlıgın özlem paylaşımıdır, bilinmez.

Yagmur damlaları süzülüyor umarsız, yeşil ayasından yaprakların, bir anlamı olmalı diye düşünmekteyim hani, yaşamı yeniden oluşturmak gibi, bilinmez.

Rüzgarı da anlatayım; rüzgarın bir yarısı dalgalara sıgınmış, bir yarısı yagmur damlarını taşımakta. Metaforlar oluşuyor varoluşa dair, bilinmez.

Liken yüklü bir kayanın denize bakan yüzüne oturmuşum, ovanın en orta yerinde, seni düşünüyorum. Sahi sen varmısın,
bilinmez.

Ancak bilinen bir şey var, tenin ve kıvrımlarından önce ben senin ürkek yüregini sevdim; Ellerini sevdim en çok yaşamı ören ellerini; ezik oluşum bundandır.

Sevdim seni denizlerden, yağmurlardan ve içlerinde düşlere daldığım başaklardan daha çok. Duraksız oluşum, sınırsız oluşum, dağ oluşum, deniz oluşum, sevdalı oluşum bundandır.