Elma Sekeri

• 30 Kasım 2007 Cuma 07:59:41

Bir adam raki sofrasindan bu kadar mi haz eder, ve bir oglan bir kizi bu kadar mi sever ?
Sarki kokan geceleriyle bir sehre asik oldum once. Cukur cukur, sokak sokak bilmezdim belki her yerini; ama o huzun kokan geceleri yokmuydu asiklarin sevistigi, kedilerin gozetledigi kuytu koselerde. Karakterini bilirdim sehrin ve davranislarini bilirdim. Asikar sabah gunesiyle beraber sokaklarda copculer beliriverirdi el arabalari, supurgeleriyle. Kizilin en guzel tonuna boyanirdi gokyuzu ve ben farkina varirdim sabahin en once, belki birkac asik ve sairle beraber bekci vazifesinde beklerdim gunesi. Beklerdim gunesi ve tanirdim sehrimin havasini, insanlarini, herseyini. Tepeden bakma guzelliklere guvenemedim asla. Icinde yasamali bir insan once sevgilisinin ve kalbine asmali resmini her atisinda onu hissedebilsin diye.

"Elveda"’ydi tek soylenebilecek soz ve aglamakti tek derman kimselere duyurmadan. Yarim kalan tebessumumle pas tutmus bir hikaye bizimkisi; seninle baslayan ve seninle sona eren. Bu muydu sonumuz ? Karsilikli hatalar ve bikac sozlemi bitecekti hersey ?

Hic dokunmadigin bedenimde biraktigin izler silinmiyor ve ezberimde kalan o tebessum hic gitmiyor ruyalarimdan. Bir kamci darbesi tadinda yasadigim bu aski gormeyen gozlere hala daha nasil guvenebiliyorum bu kadar, en cok ta bunu merak ediyorum.

Elma sekeri tadinda yasadigim askin eriyip giderken tan a dogru, sadece lodosun soguklugu ve rakinin bogukluguyla tasvir ederdim ruhumu bu siirlerde. Bilsem beni sevecegini, bilsem kumlarin uzerinde sabaha kadar sevismeyi gercekten isteyecegini, bir degil yuz yil beklerdim kanca taktigim bu aski. Beraber icerdik sabaha kadar ve ara ara dans ederdik sarabi gecelerde. Gul bezenmis bu sehrin sakinleri olarak "Dur" derdik gunese, sabret biraz daha doyamadik biz birbirimize.
Ne takvimler engel olabildi seni sevmeme, ne gururum, ne de dunya. Lanet olsun ki hic vazgecmedi dunya donmekten, benim seni sevmekten vazgecmedigim gibi. Daha acmadan ellerimi tanriya fisildayivermisti aslinda bir ses kulagima "yapma" diye. Nasil durabilirdim ki? Sen soyle durabilirmiydin icinden geleni soylemeden, haykirmadan ?? Cevap ver ! Hayir biliyorum sen farklisin.. Hos, neye gore kime gore farkli oldugunun farkinda olman gerekirdi aslinda ama ustu kapali kalsin sevmiyorum bunu konusmayi sen de sevmeyeceksin diye.

Dusunuyorum da ne farkederdi seni hic tanimamis olsaydim.. Bu olgunluga ulasabilirmiydim acaba, ya da sevebilirmiydim baska birini.. Bu 18 yasimda beni yasama kusturebilecek baska bir guc daha cikabilirmiydi karsima ve yazmaya mahkum olurmuydum yine, seni hic tanimamis olsaydim.. Sen olsaydin benim yerimde silip kafandan atarmiydin ? Ben olsaydim senin yerinde bir seferde kovarmiydim basimdan ? Elime, dilime inat, kalbime inat, beynime inat yaziyorum bu satirlari sana, ve verebilecegimden de supheliyim.. Okurmusun diye hic merak etmiyorum biliyormusun, esas mesele anlayabilirmisin kurgumu? Zorrr, bu kadar zamandir beni anlayamamissin ki henuz, tanimamissin ki beni.. Daha baska nasil anlatabilirim seni sana ? Tek derdim "sev beni"ydi bir zamanlar ama zaman geciyor. Artik anlayabiliyorum daha iyi herseyi, unutabilmeyi de ogretiyor zaman...