SEVGILI YAVRUM

• 30 Haziran 2011 Perşembe 16:43:09

Sevgili yavrum,

Bu belki ilk ayriligimiz degil ama beni en cok korkutan ve yuregimi en cok yaralayan bir ayrilik olacak. Icimde kopan firtinanin tarifi o kadar zor ki; sana nelerden bahsetmeliyim ve bunlari nasil soylemeliyim inan yazmakta zorlaniyorum. Kelimeler bir bir bogazima duzuluyor. Ben seni hic kaybetmedim ki...

Daha dun gibi hatirliyorum ilk ayriligimiz belkide seni bana baglayan kordon baginin kesilmesiyle baslamisti. Yuregimin acisi gozyaslarima karismisti. Seni kucagima ilk verdiklerinde dunyalar benim olmustu. Ve insan nasil oluyordu da bir anda cektigi tum acilari unutabiliyordu. Sen kucagimdayken kendimi adeta huzur denizinde bir yolculuga cikmis gibi hissediyordum. Belkide huzur, baktigimda beni icine alan isil isil parlayan gozlerinin derinligiydi. Ve sanki beni birakma dercesine parmagima sarilan o yumuk yumuk ellerin... ve cigerlerimi dolduran sana ait o mis kokundu...

Sana sut verdigimde yuzunde olusan ifadenin bana verdigi mutlulugun hic bir karsiligi yoktu dunyada... O kollarimda tutmaya kiyamadigim o kucucuk bebek, gun ve gun nasil buyudun hala inanamiyorum. Bana ilk anne deyisin, ilk disinin cikisi, ilk adimin... hepsi bir bir gozlerimin onunde ve dun gibi tazelegini koruyor. Pembe bir elbise almistim sana onu giydirdigimde evde bir cicek acmisti adeta... Aradan yillar gecti ve benim cicegim okula baslamisti... Iki boluk ordugum o ipeksi siyah saclarina beyaz beyaz kurdelalar takmistim. Hala sandikta sakliyorum o beyaz kurdelalari , o pembe elbiseni ve birde adini yazdigin o ilk sayfayi...

Simdi sen buyudunde gidiyorsun, oylemi...? Hemde bunca hatirayi, hemde bunca sevgiyi geride birakarak oyle mi? Buyudugunu ispatlama cabasi degilde ne bu? Benimde bir hayatim var deyisin hala kulaklarimda... Demek gidiyorsun hemde beni boyle bir basima birakarak. Bilmedigin uzak diyarlarda, bilmedigin bir hayata adim atmak icin birakip gidiyorsun...

Belkide biz seni anlayamadik, belki biz sana yeterince sevdigimizi gosteremedik. Belkide sen bize yabancilastin. Her ne ise icinden gecen, bize soylemenden daha dogal ne olabilir ama sen cekip gitmeyi tercih ediyorsun. Aslinda biliyorum soyleyecegim hic bir sozun seni durduramayacagini, asiliginin bana cektigini ve bu yuzden beni dinlemeyeceginide biliyorum... Ama anne yuregi iste son bir umitle, belkide hala benim nazli kizim olusunu anlatmak istercesine sana bu satirlari yaziyorum... Kulaklari sagir edercesine bir yarali marti cigligi yuregim... Duy desem, donde bak su yurege desem. Tutabilsem ellerinden ve koyabilsem yuregimin uzerine... sana gitme gulum, ne olur gitme, gitme diyebilsem ...

Hani hatirlar misin? Ilk asik oldugunda, ilk kez sevdayla tanistiginda nasilda atiyordu yuregin. Bu dunyadan cikip adeta baska bir boyutta yasiyordun. Ve bana donerek: anne! Ask nedir bilir misin diye sorardin. Sevgi nedir? Sen sevmeyi biliyor musun derdin? Bende ilerde anlarsin, bundan daha buyuk sevgiler de var derdim. Iste bu sevgi baska bir sevgi, annenin evladina sevgisi. Karsiliksiz bir sevgi nasil anlatilabilir ki sana... Tek temennim seninde bir gun bu duyguyu tatmani ve beni bugun gibi anlamani dilemek olacak. Simdi kim dolduracak boslugunu bilmiyorum, kim annem diye seslenecek... Senden sonralari, nasilda zor soylemek. Senden sonralari. Memleketinden surgun edilmek gibi, dogdugun topraklarindan...

Ne kadar zaman kalacaksin? Kac gun, kac ay, kac yil tahammul edilir bu ayriliga... Donusun olur mu? Ne yaparsin oralarda? Usur mu ellerin? Kim sarar seni? Soramiyorum bile, biliyorumki hepsine kendince cevaplar vereceksin ama bende hic bir karsiligi olmayacak. Sana gitme diyorum ama sen coktan kanadini acmis ucmaya hazirlaniyorsun. Hangi firtinanin seni beklediginden habersiz, sen sadece uycmaya hevesleniyorsun. Seni kaybetmekten korkuyorum. Sen gideceksin ya simdi oksuz kalacak kelimeler, hikayelerin boynu bukuk ve Izledigim tum filmler simdi aci sonla bitecek... Dunya doner mi, durur mu sensiz? Umurumda olurmu ki hayat? Yasamak icin bir sebebi kalir mi insanin? Dunyada bir sen varsin benim icin.

Yildizlarimi sondurup gecenin koynunda simdi bir basina mi kalacagim? Kime soyleyecegim nihavend, hicaz sarkilarimi? Belkide bu ayrilik son bestemiz, bizim son sarkimiz olacak. Belkide hayatin bize son oyunu. Sordugumda biliyorum donecegim anne diyeceksin, donecegim. Ama teselli edermi sanarsin bir anne yuregini. Durdurabilir misin yavru ceylanim bu cigligi... Bilmiyorsun kac zamandir soyleyemiyorum. Doktor kanser teshisi koydu belki 6 ay belki en fazla bir yil yasarsin diyor. Sen uzulmeyesin diye sana soyleyemiyorum. Simdi sen gidiyorsun ya ya dondugunde seni bir daha goremezsem, ya aci haberim verilirse sana burdan uzaklarda... İşte ben o zaman nasıl rahat uyuyabilirim? Soylersem gitmeyeceksin belki ama bu kezde ben sebebi olacagim hayatinin... Ama sana her seye ragmen gitme gulum diyemiyorum. Ne olur gitme...

Ne olur gitme...

Dogan ORMANKIRAN