Ah çocukluk günler ah. Zaman ne çabuk geçiyor. Daha dün ilkokula kaydımı yaptırmıştım. Ne zaman o günleri düşünsem gözlerime buğulu bir perde iner. Ortaokulu yurtta kalarak okudum. Anneden babadan vatandan ayrı. Özlemden dolayı ilk ağladığım günü hatırlıyorum. Yurtta mermer betoların üzerinde ki ranzada yatarken ailem gelmişti aklıma, bi anda gözlerimden yaşlar almıştı. Sonra elimde olmayan bir iç çekiş... Kendimi tutamamistim. Ağlarken sesim çıkmıyordu ama ışkırıklarım cok kuvvetli geliyordu. 12 yaşında ki bir çocuğun ışkırıklarıydı bunlar. Arkadaşlarım sesimi duymasın diye yüzüstü yatağa kapandım yorganın altında. Göğsümü yatağa bastırıyordum yavaşlasin diye. İlk ağladığım günü hatırlıyorum gizli gizli yorganın altında. Annenin babanın kıymetini ilk o zaman anlamıştım. Aradan tam 10 sene geçti. 10 senelik bir gurbet hayatı yaşamış oldum. Rabbime şükürler olsun ayakta durmasını ve adam olmasını öğrendik...