Dün, bir haftadan beri ilk kez dışarıya çıktım.
Evet, evet...
Kapıyı açtım, asansörden indim, merdivenleri de atadım ve... Dışarıdayım.
Ben görmeyeli ne kadar da değişmiş herşey. Hava daha bir sıcak olmuş, yeşillikler daha yeşil, çiçekler daha bir renkli. Tomurcuk olan güller açmış. Sarı, kırmızı, pembe hepsi arz-ı endam ediyor bahçelerin ortasında. Zakkum ağacına çiçek basmış, dalları yerlerde...
İnsanlar da kısasından en kısa kollularını giymişler.
Ortalık daha bir hareketlenmiş, arabalar vızır vızır.
Ben saddece ekmek alacağım. Dışarı çıkışım onun için.
Millet nerelere gider, nerelerden gelir? Şaşırdım. Sanki ilk kez görüyorum.
Sanki unutmuşum, ben hiç yaşamamışım böyle haller.
Garip mi garip geldi bana önceleri.
Oysa, herşey ne kadar da birbirine bağlı.
Havalar insanları, insanlar ortamları, ortamlar da ruhları değiştiriyor...
Beş dakikalığına bile olsa farklı bir ortamda bıulunmak benim bile ruhumu değiştirdi.
Eve girdim, ruh yine aynı ruh.
Ama dedim ki burası da değişmeli her ne olursa olsun.
Dışarıda çiçekleri açmış menekşelerimden güvez (bordo) olanını aldım, köşe sehpamın üstüne koydum.
Tüm örtülerimi yeniledim, sehpaların yerini değiştirdim.
Bir de koku sıktım odaya...Odanın havası değişti... Misss.
Ortam değişti birden.
Ve o da bize yetti.
Neymiş,
Havalar insanları, insanlar ortamları, ortamlar da ruhları değiştiriyormuş...
I.Kaplan
19.6.2011