Bu telefonu yok say

• 26 Haziran 2011 Pazar 12:14:47

O değil de;

Dün akşam abim aradı, ’Yarın Karasu’ya gidip döneceğim. Birlikte gidelim’ diyor.

Bugün için yapmam yepmam gerekenleri söyleyince mızıklayarak, ’tamam o zaman’ dedi. Sonra birden sevinçle, ’ablamı arayayım belki o gelir’ dedi.

-O fenomendir ne zaman ne yapacağı belli olmaz, gelebilir de... dedim.

Sabah erken bir saatte deli gibi telefonum çalışıyor. Panikle yerimden fırladım. Biyerlere geç mi kalmıştım acaba. Ya da kötü bir haber mi vardı. Hatta gece miydi gündüz mü. Dahası bugün günlerden neydi...

Hepsini aynı anda düşünerek telefona saldırdım. Baktım ablam arıyor,

- Hadi Esma gel sende yaaa, geçerken seni de alalım hee, ne dersinn. Bak ne güzel 2 saat gidiş 2 saat de dönüş 4 saat kardeş kardeş geyik yaparız bol bol güleriz... Bak kaç gündür de görüşmedikkk geçerken alalım seni... N’ooolurrr!

- Bugün olmaz Sayın S.C
Başkabahara artık...

- İyi gelme... ne kadar eğlendiğimizi anlatmıcaz sana işte! Hadi sen bu telefonu yok say uyumaya devam et... Uyuyamayacaksın da... biliyorum. Oh iyi oldu uykunu da böldük.

- Güzelim hadi size iyi yolculuklar. Gittiğiniz gördüğünüz yerlere benden selam olsun. Dikkatli gidip gelin. Hız yapmayın. Kemerinizi de bağlamayı unutmayın.

- Oldu güzelim. Kaçla gideceğimizi de söyle de tam olsun.

- Hadi size iyi günleerrr...

O değil de;

Şimdi Karasu’dalardır. Belki denize giriyorlardır. Hava da yağdı yağacak ama abimin ekip bir haftadır Karasu’da. Kızlar tutturmuştur ’hadi hala denize gireliimm’ diye.

Orada akşamları ’sosyete pazarı’ diye bir pazar kuruluyormuş. Bölgenin en büyük eğlencesi gibi bişeymiş.

İhtiyaç olmayan ne var ne yoksa görünce o pazardan alınıyormuş. Bizimkilere eğlence çıktı. Akşam da oraya takılıp kızların gönlünü hoş eder iki kardeş dönerler.

Gidip gelirken dedikodu da vardır muhtemelen. 4 saat yol. Biraz ordan biraz burdan derken...

Gelince sorsam, ’dedikodu var mıydı diye, ’yok sana dedikodu gelseydin bizle’ der anlatmazlar.

O değil de;

Öyle de keyiflidir ki onlarla yolculuk. Ben ve benim küçüğüm olan erkek kardeşim de olmalıydı. Okeye 4’lü hesabı masayı tamamlamalıydık.

Aslında kardeş kardeş biyerlere gitmeyi özledim. Sık sık biraraya gelmemize rağmen 4’ümüzün aynı anda toplanması her zaman mümkün olamıyor.

Bu konu babamın uzmanlık alanı. Etkinliğe bir isim bulup hepimizi yanyana getirir. Adı piknik mi olur, aile yemeği mi, yaz geldi muhabbeti mi...

Bazen isim bulmaya gerek duymaz, ’hepinizi yanımda görmek istiyorum’ der ve olaya son noktayı koyar. Bu sözden sonra herkes o gün babamlarda olur. Aksi düşünülemez.

O değil de;

15 gündür görüşemedik. Annemler memlekette. Kardeşlerimle de görüşemedik.

Özledimmmmmmmmmmmmmm...

O değil de;

Akşam yağmura falan yakalanmadan dönseler bari.

O değil de;

İyi bayramlar.