Çok garip her zaman düşük çene olmama ve etrafımdakilere + verebilme uğruna şimdiye kadar yaptıklarımla yüzleşiyorum aslında. İnsanların en karanlık dönemlerinde akıl hocalığını yaparken çevremin gündüz oluşu kadar yalnızlığın en zifiri anında tek başıma yüzleşme....



Bir dönem noktasının başlangıcında ki uçurumun kenarında atlayıp atlamamak arasında gidip gelme yada bir kaleyi tek başna eşkıya olarak zaptetme dürtüsü bu belkide, yarına siyah bir gözle bakabilen kaç yada kaçıncı kişiyiz. Ne garip hayat diliminden bizede bir pay sırasında araya kaynak yapmak isteyen bi gececi.

Sattığım hayallerim

Kurduğum cümlelerim

Kalemim , kağıdım

ve her defasında beni yalız bırakmayan

silgim



Her yazdığımı silmek zor oluyor aslında, ama hayatta sildiklerimize ve gözümün önündekileri göremeyecek derecede gözlüklerimin kalın oluşuna bakınca, mutluluk bazen silgiden ve görmemezlikten geçiyor diyesimde geliyor. İki cami arasındaki beynamazz misali bakıyorum bilmediğim iklime.

Sevdaya gelince ;

Kuşun kanadında

Kuş korktu

Kuş uçtu

Kaçtı.....

Düzenle