NEDEN YAZIYORUM?

• 24 Haziran 2011 Cuma 03:34:36

Neden mi yazıyorum?

Kendimi vicdanımda aklamak / aklayabilmek için…Aslında kötü biri olmadığımı , bencil, ahlaksız, sağduyusuz olmadığımı anlatabilmek birilerine...Bir küçük kuş kalbi koyabilmek için avuçlarınıza...

Şu hayat denen mezbelelikte bir varsın, bir yoksun...Ölümü de var eden var ; yaşlandıkça bir anda başbaşa kalıyorsun yalnızlığınla...Olgunluk, yetişkinlik ve nihayet ....Yaşlılık çağları içsel mahkemelerin kurulduğu zamanlar sanırım...Ve sorular sorular sorular çağı...

Sanık sandalyesine oturmuşuzdur. Kabahatini söyle ey adem oğlu, kızı ...

Şu dünyada kabahati olmayan var mıdır?

Hangimiz tertemiz kalabildik, hangimiz üstü başı kirlenmiş bir bayram çocuğu edasıyla çalmadık kapıyı, annemize karşı mahcup? Hangimiz güzelliğine kanıp bir çiçeğin, yaşamdan ayırmadık onu? Hangi hayvan bencilliğimizden almadı nasibini? Hangimiz bir tekme savurmadı yolda bir kenara sinmiş uyuz ve titreyen bir köpeğe? Hangimiz gülmedi yolda tökezleyip düşene? Hangimiz nefretsiz bir hayat kurabildi kendine? Hayat denen bu kaosta hepimizin önünde kırık kalplerden yığılı dağlar ve tepeler var…Söylenmiş çirkin sözler ya da akıldan geçirilmiş, düşünülmüş, planlanmış küfürler ve hakaretler…

Kim yükseltmedi sesini annesine, ve kaç kişi şefkat ve hoşgörüyle büyütebildi çocuğunu? Kim maskesi olmadan çıkabilir sokağa ve hangimiz ayrılabilir maskesinden korkusuzca? Çırılçıplak kalmış gibi olur, utanırız iç dünyamız dökülüverse ortalığa…Hayat temiz bir çocuktan kirli bir yetişkin yaratır… Hayat yıllar geçtikçe içimizdeki vahşiyi de büyütür. Savaşlar sadece milletler arasında mıdır? Yoksa her an bir meydan muharebesinin kılıç şakırtılarını mı duymadan geçer gider? Hep donanımlıyızdır yeni bir mücadeleye: hayat mücadelesi deriz, ekmek aslanın ağzında deriz, yaşam kavgası deriz…Hep hazırızdır , hep tetikte…Biri bitmeden biri başlar…

Dünya çok güzel elbet…Ama doğada da bir kavga yok mu? Belgeseller bunun destanını yazar ….

Ve nihayet...Ben de nasibimi aldım büyümekten…Ben de ellerimi kirlettim…Yüreğimden süzmeden çok adımlar attım . Çok yaralandım ve yaraladım…İşte ben de büyüdüm .Ama sevmedim bunu. Sevmedim acımayı ve acıtmayı…Yalnızlığımdan kaçtım, sevgili dostlar yarattım kimsesizliğimden …Uzak diyarlara, uzak zamanlara sevdalandım..Düşler kurdum daha iyiye dair .Evet ben de suçluyum ama hafifletici sebeplerim var..Hepiniz gibi…Sizlerden daha az ya da daha çok suçlu değilim, Yazma eylemim sadece buna dair …Sadece kendimi temize çıkarmak için…

glccbrn